ارزیابی جریان آب ورودی به تونل ها به روش تانسور نفوذپذیری

شبکه ناپیوستگی ها هنگام اجرای تونلها و فضاهای زیرزمینی در توده سنگهای مرتبط با سفره آبهای زیرزمینی، به عنوان مجاری اصلی انتقال آب محسوب میشوند. تخمین مقدار آب ورودی به تونلهایی که زیر سطح ایستابی و در توده سنگها حفر میشوند به عنوان چالشی بزرگ در برابر طراحان و مجریان فضاهای زیر زمینی میباشد. تاکنون روابط و روشهای تحلیلی و عددی متعددی به منظور برآورد دبی آب ورودی به تونلها ارائه شده است ولی به علت عدم توجه به ناپیوستگی ها، یکسان فرض نمودن مشخصات ناپیوستگیها و یا همسانگرد فرض نمودن محیط، مقدار برآورد مذکور واقع بینانه نبوده است. در این مقاله به منظور طراحی بهینه گالری زهکش با توجه به سیستم ناپیوستگیها در کاواک معدن شماره یک سنگ آهن گل گهر، از روش تانسور نفوذپذیری بهره گرفته شد. جهت برآورد دبی آب ورودی به تونل، از روشهای تحلیلی و تجربی متفاوتی استفاده شد. به طورکلی روابط تحلیلی نشت آب به درون تونل را بیش از مقادیر واقعی برآورد میکنند. در محیطهای سنگی پارامترهای هندسی درزه ها مقدار نشت به درون تونل را کنترل میکنند. از اینرو جهت در نظر گرفتن تاثیر ناپیوستگی ها بر مقدار دبی ورودی به گالری زهکش از تانسور هدایت هیدرولیکی استفاده شد. جهت بررسی تاثیر تانسور هدایت هیدرولیکی، مقدار دبی ورودی به گالری، یکبار با جایگزینی تانسور هدایت هیدرولیکی و بار دیگر با جایگزینی هدایت هیدرولیکی معادل قسمت سنگی معدن گلگهر در روابط تحلیلی به دست آمد و با نتایج حاصل از روابط تجربی مقایسه شد. این مقایسه نشان داد که مقدار دبی ورودی به گالری با در نظر گرفتن تانسور هدایت هیدرولیکی در روابط تحلیلی به طور متوسط %90 کاهش یافته و به مقادیر حاصل از روابط تجربی نزدیکتر شده است.