سبک شناسی بهار

یکی از فنون ادبی فارسی که متاسفانه خاورشناسان و ایرانیان تا دوره اخیر از آن بی خبر بودند، سبک شناسی است که در قرن اخیر مطمح نظر ادبا قرار گرفت. سبک درلغت تازی به معنی گداختن و ریختن زر و نقره است ولی ادبا قرن اخیر ، سبک را مجازا طرز خاصی از نظم یا نثر استعمال کرده اند و تقریبا آن را دربرابر اروپاییان نهاده اند. سبک در اصطلاح ادبیات عبارت است از روش خاص ادراک و بیان افکار و به وسیله ترکیب کلمات و انتخاب الفاظ و طرز تعبیر سبک به یک اثر ادبی وجهه خاص خود را از لحاظ صورت و معنی القا می کند. سبک شناسی علمی است که در نتیجه ترقی زبان فارسی و توجه دوست و مردم به نشر و ترویج این زبان در این چند سال اخیر موجود گردید. از آنچه گذشت آشکارشد که سبک هر نویسنده و یا گوینده حاکی از طرز بینش و ادراک اوست. از جهان بیرون و چون هرکس عالم را از درچیده چشم خود می بیند ما نیز در مطالعه سبک وی باید معلمان محیط مصنوعی را برای خود ایجاد کنیم.محمدتقی بهار ملقب به ملک الشعرای بهار یکی از برجسته ترین شعرای قرن معاصر است که یکی از کتاب های او سبک شناسی است. سبک شناسی به معنای حقیقی خود در ایران سابقه ای نداشته است لذا دراین مقاله محقق با روش کتابخوانی در مورد سبک شناسی بهار مطالبی ارائه خواهد داد.مفهوم سبک شناسی در آثاربهار چگونه است در این پژوهش ازروش کتابخوانی استفاده شده است.