اثربخشی آموزش شناختی –رفتاری بر رضایت شغلی ماماهای شاغل

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش شناختی – رفتاری بر رضایت شغلی ماماهای شاغل شهر تهران بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی ماماهای شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه شهید بهشتی تهران در سال 1396 بود که از این میان تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفر آزمایش و کنترل قرار گرفتند. دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه رضایتمندی شغلی ویسوکی و کروم (1994) پاسخ دادند. گروه آزمایش بین مرحله پیش آزمون و پس آزمون آموزش شناختی – رفتاری را به مدت 8 جلسه دریافت نمودند. داده های پژوهش به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS20 تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که در مرحله پس آزمون بین رضایت شغلی (بعد ماهیت کار، بعد سرپرست و بعد همکار) گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود داشته است (P> 0/05) با توجه به یافته های پژوهش میتوان عنوان داشت که آموزش شناختی – رفتاری بر رضایت شغلی ماماها تاثیر دارد.