تحلیل اخلاق مدارانه رابطه انسان و محیط زیست؛ با تمرکز بر توسعه پایدار

محیط زیست یکی از اصلیترین و مهمترین نگرانی ها و دغدغه های جوامع بشری در چند دهه گذشته تا کنون بوده است و متفکران بر این باورند که حل مسائل محیط زیست جدای از امور فنی، نیازمند رویکرد جدیدی شامل رویکردهای جامعه شناختی، اخلاقی، فلسفی و غیره است. اگرچه مدتهاست بشر متوجه اهمیت محیط زیست در زندگی خود شده است، امروزه تهدیدات زیست محیطی در مرکز مهمترین پرسش های وجدان انسان قرن بیست و یکم قرار دارد. این پرسشها افکار عمومی جهان را به طرز نگران کننده ای به خود معطوف کرده و حساسیت شدیدی به محیط زیست در سطح جهانی به وجود آورده است. توسعه پایدار زمانی به وقوع میپیوندد که اطلاعات زیستمحیطی مردم افزایش یافته و مشارکت آنها در حفظ و حراست از آن چندین برابر شود. در حال حاضر انسان به عنوان موجودی سلطه جو نه تنها باعث تخریب طبیعت شده، بلکه به نوعی بیگانگی از آن دچار شده که او را از طبیعت دورتر میسازد. پژوهش حاضر که با استفاده از منابع کتابخانهای و با روش مروری تدوین شده، در نظر دارد که به تحلیل فلسفه اخلاقی رابطه انسان و محیطزیست در نیل به توسعه پایدار بپردازد.