تبیین، تحلیل و نقد نظام اخلاقی سرمایه داری به مثابه اخلاق پیامدگرایانه

نظام سرمایه داری بر شالوده های اخلاقی ای همچون، اعطاء برتری به فرد و به رسمیت شمردن منفعت شخصی افراد استوار است. و در تقسیم بندی سه گانه اخلاق هنجاری که مطرح شد ذیل پیامد گرایی اخلاقی قرار می گیرد. این یعنی آنکه نه عمل و نه عامل عمل در ارزش داوری اخلاقی جایی ندارند و تنها مولفه ای که باید از آن تبعیت نمود، نتایج و پیامدهای افعال است. به عبارت دیگر، اگر برآیند یک عملی دارای سرمایه و منفعت شخصی باشد آن عمل متصف به وصف درست و اگر موارد مذکور نباشند به صفت نادرست متصف می شود. اخلاق در نظام سرمایه داری سازنده روبنا و ساختار مرکزی سرمایه داریست. مواردی هم چون مالکیت خصوصی، آزادی فعالیت های اقتصادی، رقایت، توسعه دم افزون، نظام قیمت ها و... همگی مندرج در نظام اخلاقی آن هستند. در چنین نظامی همه چیز حول محور مادی و تمتع هرچه بیشتر از لذایذی که در کره زمین موجود است، معنا شده و البته برای اینکه در این چمنزار بزرگ همه بتوانند به راحتی بچرند یک قانون عمومی و دموکراتیک لازم است تا انسان ها را در عین برخورداری از حداکثر آزادی (ولنگاری) از تجاوز به حقوق یکدیگر بازدارد. این توسعه که نتیجه حاکمیت سرمایه یا سرمایه داری و اصالت بخشیدن به اقتصاد نسبت به سایر وجوه حیات بشری است محصول مادی گرایی و تبیین مادی جهان و طبیعت است.