تحلیل ساختار شناسی بهج الصباغه فی شرح نهج البلاغه

شرح بهج الصباغه فی شرح نهج البلاغه اثر علامه مرحوم شیخ محمدتقی شوشتری (م 1374 ه . ق) می باشد. این عالم فرزانه که در فقه، رجال و تراجم و حدیث صاحب نظر و دارای ده ها جلد اثر تحقیقی در این چهارحوزه می باشد، با نگارش این شرح که در چهارده مجلد نسبتا قطور انتشار یافته، نقطه عطفی در شرح نویسی نهج البلاغه ایجاد کرد. این نوشتار بر آن است تا پس از ارائه خصوصیات و سبک کلی کتاب، از دو جنبه منحصر به فرد این اثر، به روش شناسی آن بپردازد. جنبه اول، دسته بندی موضوعی نهج البلاغه می باشد که مرحوم علامه شوشتری در 60 فصل تنظیم کرده است. هر یک از این فصل ها در موضوع خاصی است و در مجموع، 933 عنوان را دارا می باشد. جنبه دوم، شرح نهج البلاغه با نهج البلاغه یا کلمات حضرت علی7 می باشد که علامه با استفاده از این شیوه، به نوعی به شرح روایی و تشکیل خانواده حدیثی از کلمات امیرالمومنین7 پرداخته و این روش را به عنوان راه حلی برای شرح صحیح بیانات حضرت علی7 در نهج البلاغه به کار گرفته است.