کارایی جاذب های ارزان قیمت در حذف رنگزای سافرانین از آب و محیط کشت

امکان آلودگی آب های سطحی به رنگ سافرانین و در نتیجه مصرف آن توسط دام های نشخوارکننده اجتناب ناپذیر می باشد، از این رو اثر سافرانین به عنوان یک آلاینده آبی همراه با جاذب های ارزان قیمت بر فعالیت های تخمیری میکروارگانیسم های شکمبه در محیط کشت، بررسی شد. سافرانین (صفر، 5 و ppm 10( همراه با بنتونیت سدیم فرآوری شده (بنتوفید) و خاکستر پوست خربزه (صفر، 4 و mg 8) در یک محیط کشت در قالب طرح فاکتوریل 3×2×3 استفاده شد. همچنین اثر این جاذب ها در حذف سافرانین اضافه شده به آب در زمان های 3 و h 24 انکوباسیون بررسی شدند. بیشترین میزان حذف سافرانین از آب (در غلظت ppm 5) برای بنتونیت سدیم و خاکستر پوست خربزه به ترتیب برابر با 90 و %80 در زمان h 24 انکوباسیون تعیین شد. با افزایش غلظت رنگ از 5 به ppm 10، کارایی هر دو جاذب در جذب رنگ کاهش یافت. با افزایش سافرانین از صفر به ppm 10 در محیط کشت، پتانسیل تولید گاز، تولید تجمعی گاز در زمان های 12، 24 و h 48 انکوباسیون، ME، SCFA، NEl، تولید پروتئین میکروبی و OMD در مقایسه با تیمار شاهد کاهش معنی داری نشان داد. پتانسیل تولید گاز نیز با افزایش غلظت هر دو جاذب از صفر به چهار درصد، کاهش معنی داری نشان داد. مقادیر TVFA و NH3-N محیط کشت نیز با افزایش سافرانین از صفر به ppm 5، کاهش معنی داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد. در مجموع هر دو جاذب، قادر به حذف کارآمد سافرانین از محیط آب بودند، ولی به نظر می رسد کارایی بنتونیت سدیم در حذف رنگ بیشتر از خاکستر باشد.