بررسی نقش میانجی کیفیت خواب در رابطه با تاب آوری و نشانگان استرس، اضطراب و افسردگی در دانشجویان موسسهء جهاد دانشگاهی شهرستان کاشمر

زمینه و هدف: کاهش کیفیت خواب یکی از شکایات شایع در زندگی افراد و همچنین دوران بارداری است که می تواند بستر مناسبی را برای بسیاری از اختلالات روانی در این دوران ایجاد کند و زمینه ساز افسردگی در افراد شود. تاب آوری نیز از مشکلات روانشناختی فردی و بین فردی در افراد آسیب دیده جلوگیری کرده و آنها را در برابر تاثیرات روانشناختی رویدادهای مشکل زا مصون نگه می دارد. و در واقع نقش حفاظتی در برابر افسردگی و پرخاشگری ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین نشانگان افسردگی و تاب آوری با نقش میانجی کیفیت خواب در دانشجویان انجام شد. روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی و از نظر روش تحقیق نیز کار بردی است و چون برای بررسی توزیع ویژگی های جامعه آماری، داده های مورد نظر از طریق نمونه گیری از جامعه انجام می شود این پژوهش از نوع همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر می باشد. جامعه آماری این طرح حدود 900 نفر است که از این بین 260 نفر بر اساس جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس نشانگان افسردگی لاویبوند و لاویبوند ، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیوید سون و پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ PSQI جمع آوری شد. نتایج به کمک نرم افزار LISREL و در سطح معنا داری 0/05 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که کیفیت خواب دانشجویان به عنوان متغیر میانجی در رابطه نشانگان افسردگی و تاب اوری نقش معنی داری ندارد. اما تاب آوری و کیفیت خواب ، اثر معنی داری باهم دارند. همچنین بین تاب آوری و نشانگان افسردگی اثر مستقیم و معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری : نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تاب آوری، تاثیر معناداری بر بهبود کیفیت خواب دارد و می تواند منجر به افزایش سازگاری بین فردی و استفاده از راهبردهای مقابله ای موءثرتر در برابر فشار های محیطی و افسردگی باشد.