محاسبه و تحلیل شاخصهای فیزیکی مزیت نسبی در ایران (مطالعه موردی: سویا و کلزا)

یکی از مسائل اساسی که در برنامه ریزیهای توسعه ملی و منطقه ای باید مورد توجه جدی قرار گیرد، شناسایی مزیتهای نسبی مناطق مختلفدر تولید محصولات گوناگون است. بنابراین، در این مطالعه تلاششده است تا مزایای نسبی و اولویتهای کشت محصولات سویا و کلزا در ایران در سال 87-1386 مشخص گردد. شاخصهای مورد استفاده در این مطالعه جهت تعیین مزیتهای نسبی عبارتند از: شاخص مزیت در عملکرد،شاخصمزیت در مقیاسو شاخص مزیت کل. اطلاعات مورد نیاز در این مطالعه از آمارنامه کشاورز ی سال زراعی 87-86 و مرکز آمار ایران به دست آمد. . نتایج این مطالعه نشان میدهد که استانهای آذربایجان شرقی در کشت دیم، اردبیل و گلستان در کشت آبی و مازندران در کشتآبی و دیم سویا از مزیتنسبی بیشتری نسبتبه سایر مناطق ایران برخوردار بودهاند. علاوه بر این، استانهای آذربایجان غربی، ایلام، تهران، خراسان رضوی، خوزستان، سیستان و بلوچستان، فارس، قزوین، کرمانشاه، لرستان، مرکزی، همدان و هرمزگان در کشت آبی کلزا و استان مازندران در کشت دیم این محصول دارای مزیت نسبی میباشند.