بررسی نظریه چیدمان فضا در طراحی شهری

پس از انقلاب صنعتی، عوامل موثر در شکل گیری شهرها آنچنان متعدد شدند که روشهای هنری رایج پاسخگو نبوده و ضرورت استفاده از روشهای نوین را اجتناب نا پذیر نمود. در چنین شرایطی ابزار رایانه و قابلیت آن برای در نظر گرفتن تاثیرعوامل متعدد به صورت هم زمان، توجه طراحان را به خود جلب نمود و تحقیقات به منظور یافتن راه کارهایی برای استفاده از این ابزار در طراحی شهرها آغاز شد. یکی از روشهایی که اخیرا ابداع گردیده، روش چیدمان فضا است که توسط هیلیر در سال 1984 میلادی در لندن پایه ریزی شد و رابطه چیدمانی کلیه فضا را با یکدیگر تجزیه و تحلیل می کند و ویژگی های فضاهای شهر را به صورت گرافیکی و نیز به صورت پارامتر های ریاضی ارایه می دهد. بنا به نظریه چیدمان فضا، ترتیب قرارگیری فضاها در کنار یکدیگر تاثیری مستقیم بر نحوه استفاده از فضاها دارد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای می باشد. در این مقاله در راستای معرفی هر چه بیشتر این روش، عناصر زیر بنایی آن معرفی شده و سپس یک نمونه از کاربرد این روش و مقادیر بدست آمده از قبیل میزان هم پیوندی ساختار شهر تهران ارایه می گردد.