تبیین و تشریح رویکرد انتقال حق توسعه (TDR) به عنوان ساز و کاری برای حفاظت از بافت های تاریخی

بافت های تاریخی شهرها میراث ارزشمند معماری به جای مانده از گذشتگان هستند که در هویت بخشی به حیات شهریدر طول تاریخ نقش قابل توجهی ایفا میکنند. اما امروزه شهرها شاهد از بین رفتن این میراث ارزشمند از طریق ساخت وسازهای بی رویه و بدون ملاحظه ارزشهای فرهنگی و تاریخی هستند. اگرچه تاکنون تلاش هایی از سوی مدیران وتصمیم گیران جهت حفاظت از آنها صورت گرفته اما معمولا به واسطه عدم انتخاب راهکارهای درست این اقدامات بسیارناکارآمد بوده اند. یکی از رویکردهای نو در جهت حفاظت از نواحی ارزشمند شهری، رویکرد انتقال حق توسعه (TDR)می باشد؛ این روش در کشورهای توسعه یافته و در دهه اخیر در برخی کشورهای در حال توسعه مورد استفاده قرار گرفتهاست. رویکرد انتقال حق توسعه برنامه ای برای کاهش یا حذف کلی توسعه فیزیکی در مناطقی که جامعه یا برنامه ریزانخواهان حفاظت آن هستند (مانند بافت های تاریخی) می باشد. این تحقیق با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده است و هدف آن تشریح رویکرد انتقال حق توسعه و بررسی الزامات، شرایط و فرایندهای مورد نیاز به منظور اجرای این روش دربافت های تاریخی جهت حفاظت از آنها می باشد. نتایج تحقیق نشان داده است که نظارت قوی دولت های محلی، تعییندقیق مناطق ارسال و دریافت، مشارکت مردم در طرح و وجود تقاضای موثر در مناطق دریافت نقش مهمی در موفقیتاین روش دارند.