ارزیابی و تحلیل دسترسی به پارکهای شهری برمبنای فاصله پیاده روی با استفاده از تحلیل شبکه (مورد مطالعه مناطق 22 گانه شهر تهران)

فضاهای عمومی نقش مهمی در کیفیت زندگی شهروندان دارند. یکی از فضاهای عمومی مهم و تاثیرگذار بر زندگی شهروندان پارکها و فضاهای سبز است. فضاهای سبز شهری از یکطرف موجب بهبود وضعیت محیطزیست شهرها میشود، از طرف دیگر شرایط مناسبی برای گذارندن اوقات فراغت شهروندان فراهم میسازد. این مطالعه با هدف اصلی سنجش دسترسی پیاده به فضاهای سبز در کلان شهر تهران انجام گردید. روش تحقیق کمی و تحلیلی بوده و نرم افزار Arc Gis و extension Network Analysis در تحلیل ابعاد کمی مورد استفاده قرار گرفت. ابتدا بافرهای فضایی به فواصل 400متر، 400 تا 800 متر و 800 تا 1200 متر برمبنای شبکه معابر از فضاهای سبز ایجاد گردید. نتایج نشان داد که بیش از 27درصد از مساحت شهر تهران تا فاصله 400 متر، حدود 32 درصد به فاصله 800-400 متر و حدود 20 درصد از آن به فاصله 1200-800 متر به فضاهای سبز دسترس دارند. . بنابراین بیش از 80 درصد از مساحت شهر تهران به فاصله تا 1200 متری تحت پوشش فضاهای سبز قرار دارند که با احتساب سرعت پیاده روی 1/3 متر برثانیه در حدود 15 دقیقه قابل دسترسی هستند. با این وجود دسترسی پیاده به فضاهای سبز در مناطق مختلف شهر تهران تفاوت زیادی را نشان می دهد به طوریکه مناطق 1 و 20 بالاترین میزان دسترسی و مناطق 13 و 9 کمترین میزان دسترسی را دارا می باشند. از این رو در طرح های توسعه فضای سبز این مناطق باید در اولویت قرار گیرند.