راه های بهبود کیفیت زندگی بیماران مالتیپل اسکلروزیس:یک مقاله مروری نظام مند

سابقه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن و التهابی سلول های عصبی است که به صورت غیر قابل پیش بینی بروز کرده و بهتدریج به سوی ناتوانی پیش می رود. این بیماری سومین علت ناتوانی عصبی محسوب می شود و اغلب در بالغین جوان که در دوره طلاییزندگی هستند بروز میکند باعث کاهش فعالیت و کیفیت زندگی می شود. لذا این مطالعه با هدف مروری برراه های بهبود کیفیت زندگیبیماران مالتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش کار: با جستجو در موتورجستجوی Google scholar و پایگاه های اطلاعاتی PubMed ،medline،Sid ،magiran و iranmedex با کلید واژه های مولتیپل اسکلروزیس، کیفیت زندگی Sclerosis Multiple و quality of life طی سال های 2010-2018 انجام شد. که در این بین 35 مقاله کاملا مرتبط مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: طی نتایج بدست آمده از مطالعات کارآزمایی بالینی از روش های مختلفی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده شده است از جمله: آکواژیمناستیک، ورزش تای چی چوان، روابط خانوادگی، آموزش ایمن سازی درمقابل استرس، امید به زندگی به صورت گروهی، یوگا،مقابله مذهبی، مقایسه آموزش کنترل خود بر ابعاد کیفیت زندگی، یک دوره برنامه منتخب برگشتاورزانو، ورزش درآب، تاثیر ورزش برسرعت راهرفتن، روش های تمرین درما نی مانند: یک دوره تمرینات کاوتورن وکوکسی، تمرین هوازی، 8 هفته تمرین مقاربتی با کش، 8 هفته تمرینترکیبی و مقایسه برنامه تمرین مقاومتی، تعادلی وترکیبی (مقاومتی وتعادلی). در پژوهشی که به بررسی تاثیر یوگا پرداخته بود نشان داد کهوضعیت سلامتی و همچنین احساس بیماران درباره زندگی نسبت به گروه کنترل معنی داربود. در پژوهش دیگری که به بررسی تاثیر ورزشپرداخته بود نشان داد که میزان خستگی به طور معنی دارکاهش یا فت اما فقط در 4 بعد از کیفیت زندگی معنی داربود. در مطالعه ای دیگر کهبه بررسی تمرین های هوازی پرداخته بودنشان دادکه تمرین هوازی میتواند باعث افزایش استقامت راه رفتن و بهبود کیفیت زندگی وکاهشخستگی شود. در پژوهشی دیگری که به مقایسه برنامه تمرین مقاومتی، تعادلی وترکیبی (مقاومتی وتعادلی) پرداخته بود نشان داد که علیرغمتغییرکیفیت زندگی اما از لحاظ آماری تفاوت معناداری بین گروه ها مشاهده نشد و همچنین تمرینات تعادلی ومقاومتی باعث بهبود تعادل دررفتارمیشود که تاثیرآن درگروه تعادلی بیشتر بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مثبت مطالعات، استفاده از این روش ها موثر ومقرون به صرفه وکم عارضه هستند ودر بهبود کیفیت زندگیبیماران نقش بسزایی دارند لذا میتوان ازاین روش ها به صورت مکمل وبیشتردر درمان بیماران استفاده کرد.