ارتباط هوش اخلاقی با خشم در پرستاران تامین اجتماعی استان گلستان

زمینه و هدف : پرستاران با توجه به شغل حساس خود در معرض انواع تنش های کاری قرار دارند و این خود منجر به بروز بعضیرفتارها ازجمله خشم و خشونت می شود.خشم یکی از هیجانات پیچیده انسان و پاسخی طبیعی به ناکامی ها و بدرفتاری ها است.ازطرفی عدم مهار خشم می تواند روابط بین فردی را مختل کند.هوش اخلاقی بعنوان منشوری برای راهنمایی رفتار انسان و تصمیمگیری درباره آنچه درست و نادرست است عمل می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط هوش اخلاقی با خشم در پرستارانطراحی و اجرا گردید.روش کار :این پژوهش توصیفی همبستگی بر روی 140 پرستار بیمارستان های تامین اجتماعی گنبد و گرگان از طریقسرشماری انجام شد. جمع آوری داده ها توسط پرسشنامه هوش اخلاقی (لنیک و کیل) و خشم (AGQ) جمع آوری شد که اطلاعات بعد وارد نمودن در نرم افزار اماری SPSS-16 توسط امار توصیفی (جداول، میانگین و انحراف معیار) و آماراستنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و انالیزواریانس) تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میزان هوش اخلاقی 18/7±148/1 ومیزان خشم 13/3±18/5 بود که از نظر آماری ارتباط معنی داری مشاهده شد (p<0/01) طوری که با افزایش هوش اخلاقی میزان خشم کمتر می شد. همچنین بین مشخصات هوش اخلاقی و خشم با مشخصات دموگرافیک ارتباط معنی داری مشاهده نشد.بحث : نتایج نشان داد با بهبود و ارتقاء هوش اخلاقی می توان میزان خشم در پرستاران را کاهش داد. لذا مسئولین و سوپروایزرانبیمارستانی می توانند با برنامه ریزی و برگزاری دوره ها و کارگاه های مربوط به مسائل اخلاقی و ارتباطی ضمن افزایش هوش ونگرش اخلاقی پرستاران از ایجاد کشمکش و تضادبین پرستاران با بیماران و همکاران پیشگیری کنند.