بررسی اثر توام گرما و انواع سبک های موسیقی بر روی عملکرد قلب و میزان خطای انسانی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 449

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BEMED03_125

تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1398

چکیده مقاله:

خلاصه مقدمه: صدا و گرما از مهمترین عوامل زیان آور فیزیکی در محیط کار می باشد که عوارض ناخوشایندی بر فیزیولوژیک بدن و همچنین بروز خطای انسانی دارد. بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین اثر انواع موسیقی و گرما بر روی عملکرد قلب و میزان خطاهای انسانی انجام گرفت. روش اجرا: این مطالعه از نوع مداخله ای تحت شرایط کنترل شده بر روی 14 نفر مرد و زن در سال 1397 انجام گرفت. افراد مورد مطالعه با استفاده از اسپلیت سرما ساز و گرما ساز در اتاقک آکوستیک با دمای 20، 25 و 30 درجه سانتیگراد و با چهار نوع موسیقی با شامل راک (هیجانی)، رپ (شاد)، پاپ (ملایم) و سنتی (آرام) در تراز فشار صوت 75 دسی بل به طور مستقل و یا ترکیبی مواجهه یافتند. و با استفاده از سنسور Polar Finland پرسشنامه محقق ساخته به ترتیب ضربان قلب و خطای انسانی بررسی گردید. در نهایت داده های مطالعه با استفاده از SPSS 19 تحلیل گردید. نتایج: همچنین هنگام مواجهه توام با انواع موسیقی و دما، افزایش دما موجب افزایش میزان ضربان قلب می گردد که البته این نرخ افزایشی ضربان قلب در هنگام مواجهه با موسیقی های سنتی و راک بیشتر است (P<0،05). هنگام مواجهه با موسیقی راک و سنتی زمانی که دما 5 درجه سانتی گراد بیشتر و کمتر از دمای خنثی (25 C)، باعث می شود که میزان خطای افراد در تشخیص غلط های متنی بیشتر گردد (P<0،05). هنگام مواجهه با موسیقی پاپ، تغییری در میزان ضربان قلب و خطای انسانی در دماهای مختلف گزارش نگردید (P> 0،05). نتیجه گیری: دما به تنهایی و همچنین برخی انواع موسیقی راک و سنتی) در دمای بیشتر یا کمتر از حد دمای راحتی می توانند بر روی خطای انسانی و ضربان قلب افراد تاثیر منفی داشته باشند که این امر در مورد موسیقی پاپ صدق نمی کند

نویسندگان

محبوبه رضایی راد

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

عبدالحمید تاجور

دانشجوی دکترای مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

میلاد درخشان جزری

دانشجوی دکترای مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز، ایران

امیر امیدوار

دانشیار دانشکده مهندسی مکانیک و هوافضا، دانشگاه صنعتی شیراز، شیراز، ایران