بررسی الگوهای مطلوب طراحی داخلی فضاهای درمانی برای کودکان مبتلا به بیماری ADHD به منظور افزایش کیفیت زندگی

امروزه همزمان با رشد روزافزون جمعیت، نیازها و خواستههای جامعهی بشری در جهت تامین رفاه، امنیت و تضمین سلامتی افراد نیز افزایش مییابد. انسان معاصر شاهد اثرات منفی روند زندگی شهرنشینی و صنعتی بر تمام فرآیندهای فیزیولوژی، جسمی و روانی است که به دنبال آن، نگرانی های جدی در رابطه با مسائل روحی و عاطفی انسان ها مطرح می شود. این نگرانی ها در محیط های درمانی به دلیل گذراندن ساعت های طولانی در این محیط برای بیماران و مناسب نبودن شرایط روحی بیمار در نتیجه بیماری، تبدیل به تنش می شود و هر اقدامی در راستای کاهش این تنش، افزایش کیفیت این فضاها و به دنبال آن رضایتمندی بیماران را در پی خواهد داشت.نقش محیط و تاثیر آن بر رفتار انسان بر کسی پوشیده نیست؛ با توجه به رابطه دوسویه انسان و محیط، ادراک فضا و محیط کالبدی با کیفیت بالا نقش به سزایی در ایجاد انگیزه و کیفیت حضور در فضا را برای انسان فراهم می کند. فضاهای درمانی یکی از فضاهای تامین کنندهی سلامتی جامعه میباشند و توجه به این مهم، بسیاری از طراحان و محققان کشورهای پیشرفته را بر آن داشته است که در مسیر طراحی فضاهای درمانی گام برداشته و به خلق فضایی با کارایی مناسب بپردازند. این فضاها نیز مانند سایر فضاها نیازمند طراحی صحیح بر طبق استانداردهای درمانی و تناسبات انسانی است؛ اما در عمل به جنبهی انسانی و روانی آن کمتر توجه میشود و مسائل و استانداردهای مربوط به فضاهای مراقبتهای درمانی، آموزشی و پژوهشی بیشتر از استانداردهای دیگر مورد توجه قرار میگیرد. امروزه با در نظر داشتن میزان تاثیر مفاهیم روانشناسی محیط در کیفیت محیط، ضرورت توجه به این مقوله در طراحی فضاهای درمانی در جهت دستیابی به یک فضای مطلوب برای بیماران را مهم می شمارد.هدف از ارائه این مقاله بررسی اهمیت طراحی داخلی فضاهای درمانی برای کودکان مبتلا به بیماری ADHD به منظور افزایش کیفیت زندگی با توجه به نظر مخاطبان این فضاها است.