مکانیابی نیروگاه های خورشیدی با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی در محیط سیستم اطلاعات مکانی(مطالعه موردی: استان اصفهان)

یکی از راه های رسیدن به توسعه همه جانبه اقتصادی و اجتماعی در دنیای امروز، وجود یک منبع انرژی پایدار، است. انرژی خورشیدی به دلیل قابلیت تبدیل مستقیم به برق و حرارت، سادگی استفاده، امکان ذخیرهسازی و بیپایان بودن آن بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. ایران کشوری است که بواسطه اقلیم آن میتواند از انرژی خورشیدی برای تولید نیروی برق استفاده نماید. یافتن مکان بهینه مهمترین مرحله احداث نیروگاه خورشیدی میباشد. در این راستا این تحقیق قصد دارد با مکانیابی مناسب سایتهای انرژی خورشیدی با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی و با تاکید بر پارامترهای مکانی گام مهمی بردارد.در مطالعه حاضر مکانیابی نیروگاه های خورشیدی در استان اصفهان، با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی در محیط سیستم اطلاعات مکانی انجام شده است. بر اساس نتایج پژوهش تعیین مکان مناسب جهت احداث نیروگاه خورشیدی با توجه به معیارهایی شامل: اقلیم )مانند دما، تابش، بارش، ساعت آفتابی، تبخیر(، توپوگرافی )مانند ارتفاع، شیب، جهت شیب، فاصله از گسل(، محیط زیست )مانند کاربری اراضی، فاصله از رودخانه ها( و محیط انسانی )مانند فاصله از محدوده مسکونی، فاصله از راه ها( صورت میگیرد تا بتوان بهینه ترین مکان را شناسایی نمود. با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی ارزش هر معیار مشخص و پس از همپوشانی وزندار لایه های مکانی، مشخص گردید که بطور میانگین 57 درصد از استان اصفهان دارای پتانسیل احداث نیروگاه های خورشیدی میباشد و بر این اساس شهرهای آران و بیدگل،کاشان،اردستان و نایین به عنوان مناطق بسیار مناسب جهت احداث نیروگاه های خورشیدی پیشنهاد میگردد.