بررسی رابطه بین اضطراب رقابتی و سبک های ابراز و مهار خشم با سلامت روانشناختی ورزشکاران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین اضطراب رقابتی و سبک های ابراز و مهار خشم با سلامت روانشناختی ورزشکاران انجام گرفت. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه ورزشکاران شهر خرم آباد در سال 1397 تشکیل دادند؛ و نمونه پژوهش شامل 130 نفر که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی انتخاب شده بودند. پرسشنامه هایی که جهت جمع آوری اطلاعات از گروه نمونه در نظر گرفته شدند عبارت بودند از: پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ ( 1972 ) (GHQ)، پرسشنامه چندبعدی اضطراب رقابتی بشارت (1388)، سیاهه ی بروز حالت- صفت خشم اسپیلبرگر شماره 2 (1999)، برای تحلیل آماری داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد از اضطراب رقابتی مولفه اضطراب شناختی (β=0/204) پیش بینی کننده مثبت و معنادار سلامت روان شناختی (نمرات بالاتر به معنای سلامت روان شناختی کمتر است) و مولفه اعتماد به خود (β=-0/334) پیش بینی کننده منفی و معنادار سلامت روان شناختی است و از بین مولفه های سبک های ابراز و مهار خشم بروز درونی (β=0/229) و کنترل درونی (β=0/193) پیش بینی کننده مثبت و معنادار سلامت روان شناختی است. نتایج نشان داد بین اضطراب شناختی و اضطراب بدنی با سلامت روان شناختی رابطه مثبت معنادار وجوددارد (p<0/01). بین اعتماد به خود با سلامت روان شناختی رابطه منفی معنادار وجود دارد (p<0/01). بین سبک های ابراز و مهار خشم با سلامت روانشناختی ورزشکاران رابطه مثبت معنادار وجود دارد (p<0/01). بنابراین، برای بهبود سلامت روانشناختی ورزشکاران باید به اضطراب رقابتی و سبک های ابراز و مهار خشم آنها توجه داشت.