اثر بخشی آموزش آگاهی واجی و تقویت حافظه شنیداری بر روی بهبود خواندن دانش آموزان کلاس دوم

خواندن یکی از مهارت های ارتباطی انسان است که زیر بنای سواد آموزی فرد می باشد. آگاهی واجی و سرعت نامیدن خود کار بخشی از دانش زبانی فرد هستند. نتایج تحقیقات در جوامع مختلف و زبان های گوناگون نشانمی دهد که بین آگاهی واجی و حافظه شنیداری با خواندن ارتباط وجود دارد . این تحقیق با هدف بررسی وجود این ارتباط و اثربخشی آموزش آگاهی واجی و تقویت حافظه شنیداری در زبان فارسی انجام شده است . این تحقیق که به صورت مقطعی و آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون انجام شد، 30 دانش آموز پسر پایه دوم ابتدایی از شهرستان اشکذر یزد به صورت نمونه گیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند . جهت جمع آوری داده ها از آزمون های آگاهی واجی ، حافظه شنیداری وکسلر و خواندن استفاده شد که در دو نوبت قبل و بعد از مداخله (آموزش آگاهی واجی و تقویت حافظه شنیداری) از دانش آموزان ارزیابی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی زوجی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که ارتباط بین آگاهی واجی و حافظه شنیداری با خواندن معنی دار است و ضریب همبستگی پیرسون آگاهی واجی و حافظه شنیداری مستقیم است و برابر 0/87 می باشد. همچنین آزمون نمونه های زوجی در خصوص اختلاف میانگین دو جامعه نشان داد که با توجه به اینکه سطح معناداری کوچک تر از پنج صدم (0.05> 0.001) می باشد، بنابراین تفسیر آن بدین صورت است که اختلاف معنادا ری بین میانگین های گروه آزمایش قبل و بعد از اجرای آموزش آگاهی واجی، حافظه شنیداری و نمره خواندن وجود دارد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که آموزش آگاهی واجی و تقویت حافظه شنیداری بر توانایی خواندن تاثیر داشته است و با توجه به اینکه میانگین نمرات پس آزمون بیشتر از پیش آزمون می باشد، لذا می توان نتیجه گرفت که آموزش آگاهی واجی و تقویت حافظه شنیداری بر خواندن تاثیر مثبتی داشته است.