بررسی جایگاه احساب در ایران

احزاب سیاسی مرکز ثقل تجمیع خواسته ها و سلایق متنوع می باشند که به واسطه حضور آنها، بسترهای ساختاری و عینی لازم برای تکاپو و تاثیرگذاری متقابل نیروهای سیاسی و اجتماعی بر همدیگر و بر ساختارهای سیاسی فراهم می شود. در مطالعات صورت گرفته پیرامون احزاب، مفاهیم مختلفی نظیر رفتارهای انتخاباتی، نظریه هیا رقابت، ساختار و سازماندهی حزبی و مشارکت سیاسی، مورد دغدغه صاحب نظران بوده است، اما در ایران تاکنون مسئله بررسی احزاب از چشم انداز ثبات سیاسی و بازخوانی کارکردهای آنها از این موضع، مدنظر پژوهشگران این حوزه نبوده است. در شرایطی که احزاب تحکیم و نهادمند نشده اند و به رغم شکل گیری گروه بندی ها و جناح بندی های سیاسی در ایران، کمتر شاهد ظهور ساخت هایی متشکل، نقش مند، نهادینه و تاثیرگذار هستیم که بتوانند ظرفیت های لازم را برای رقابت نیروهای سیاسی، تجمیع، ائتلاف ملی و در نهایت ثبات سیاسی فراهم آورند. بنابراین شکل گیری احزاب سیاسی در ایران بیش از آنکه بر گرفته از شکاف ها و تنوعات اجتماعی در جامعه باشد، بیشتر برآمده از شخصیت ها، نگاه دولتی، وابستگی به بیگانگان و جهت گیری جناح ها در مقابل هم بوده است.