بررسی نقش ارتباطات درون سازمانی بر میزان رضایت شغلی پرسنل (مطالعه موردی پرسنل اتوبوسرانی شهرداری تهران)

پژوهش حاضر که با هدف بررسی نقش ارتباطات درون سازمانی بر میزان رضایت شغلی پرسنل در بین کارکنان اتوبوسرانی شهرداری تهران در سال 97 انجام شده است، به سنجش همبستگی بین متغیر ارتباطات درون سازمانی با میزان رضایت شغلی پرسنل و مولفه های آن (امنیت شغلی، حقوق و مزایای روابط در محیط کار، استفاده از مهارت ، هدف گذاری شغلی پرداخته است. روش پژوهش به لحاظ اجرا، پیمایشی از نوع همبستگی به لحاظ معیارهدف، کاربردی به لحاظ معیارزمانی، مقطعی است. داده هابا استفاده از ابزار پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شد .نمونه تحقیق با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای و فرمول کوکران تعداد383نفر از پرسنل را شامل می شود. جهت اعتبار پرسشنامه از آزمون KMOاستفاده شد که مشاهده گردید اعتبار سازه مناسب می باشد. جهت پایایی ، ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده برای متغیر مستقل (ارتباطات درون سازمانی) و متغیر وابسته تحقیق (میزان رضایت شغلی) وابعاد آن بیانگربالابودن همبستگی درونی گویه هاوبه عبارت دیگر مطلوبیت پایایی ابزار تحقیق است. یافته های پژوهش نشان می دهد بین ارتباطات درون سازمانی و رضایت شغلی پرسنل رابطه نسبتا قوی و معناداری وجود دارد. و بین مولفه های ارتباطات افقی درون سازمانی بر تمامی مولفه های رضایت شغلی به جز مولفه حقوق و مزایا رابطه معناداری دارد.بین مولفه ارتباطات عمودی درون سازمانی با تمام مولفه های میزان رضایت شغلی به جزهدف گذاری شغلی رابطه معناداری دارد بین مولفه کانال های ارتباطی با مولفه روابط در محیط کار و هدفگذاری شغلی رابطه معناداری وجود ندارد ولی با مولفه امنیت شغلی ،حقوق و مزایا و استفاده از مهارت رابطه معناداری وجود دارد. ارتباطات افقی بر میزان رضایت شغلی پرسنل اثر مثبت وهمچنین ارتباطات عمودی (از بالا به پایین و از پایین به بالا) اثر مثبت بر میزان رضایت شغلی دارد. یافته های تحقیق نشان از آن دراد که با افزایش ارتباطات درون سازمانی ، میزان رضایت شغلی پرسنل به مقدار قابل توجهی افزایش پیدا می کند.