بررسی و تحلیلی بر شاخص های محیطی اثرگذار بر سلامت زیست شهری در کلانشهر قم

اهمیت و نقش محیط زیست و کیفیت محیطی، در شکل­دهی رفتار، فرهنگ اجتماعی و در نهایت سلامت شهری شهروندان، به­عنوان زیربنای توسعه ملی و اجتماعی، باعث شده است تا امروزه مطالعات عمیق و گسترده­ای با محوریت موضوع کیفیت محیطی و سلامت شهری در ابعاد گوناگون به انجام برسد. با علم به بدیهی بودن آثار برنامه­ریزی محیطی بر سلامت شهری و بازخورد آن که می­تواند به ­صورت اطلاعات علمی و عملی، منشا تحولات گسترده در سیاست­گذارای کلان اجرایی حوزه سلامت شهروندان باشد، پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و پیمایشی و با استفاده از 322 پرسشنامه بر اساس مدل نمونه­گیری کوکران، به بررسی این موضوع در سطح مناطق هشت گانه شهر قم پراداخته است. نتایج این مطالعه با استفاده از نرم­افزارهای SPSSو ArcGISو مدل  TOPSISدرجهت پاسخ به سوالات نشان می دهد که هشت منطقه مورد بررسی، متاثر از شرایط محیطی مورد بررسی، دارای نوعی تقسیم بندی فضایی از بعد شاخصهای کیفیت محیطی و سلامت زیست شهری هستند. به طوری که مناطق 4، 3، 1 و 7 با توجه به شرایط مطلوب تر شاخص های اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی خانوار، از منظر و کیفیت محیطی بهتری نسبت به مناطق 8، 5، 6 و 2 برخوردارند. دیدگاه ساکنان مناطق 1، 4، 3 و 7در زمینه بهره مندی از شاخص های سلامت، نشان دهنده وضعیت مطلوب تر آن ها در قیاس با سایر است. در نهایت و در مسیر پاسخ به سوالات تحقیق، مشخص شد که علل وجود تفاوت های مناطق مختلف از جهت سلامت شهری، وجود تفاوت در شاخص های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خانوار و تاثیر آن بر کیفیت محیطی و تعامل با مدیریت شهری است.