تاثیر هوش اخلاقی بر قضاوت اخلاقی در دبیران دبیرستان های دخترانه منطقه 1 آموزش و پرورش شهر تهران

هدف اصلی پژوهش حاضر تاثیر هوش اخلاقی بر قضاوت اخلاقی در دبیران دبیرستان های دخترانه منطقه 1 آموزش و پرورش شهر تهران بود. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش نیز توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دبیران دبیرستان های دخترانه منطقه 1 آموزش و پرورش تهران در سال تحصیلی 1396-1397 تشکیل می دهند که تعداد آنها 400 نفر بوده است. تعداد 251 نفر به عنوان افراد نمونه با روش نمونه گیری تصادفی ساده، بر اساس فرمول نمونه گیری کوکران انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد 16 گویه ای هوش اخلاقی بوریا (2005) و پرسشنامه 15 ماده ای قضاوت اخلاقی برن و وارنر (2002) استفاده شد. سوالات پرسشنامه به صورت پنج گزینه ای براساس مقیاس لیکرت امتیاز بندی شدند. پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و روایی ابزارها با استفاده از روش محتوایی و روایی سازه تایید شد. یافته ها نشان داد که ضریب همبستگی درستکاری ( r=0/45)، مسئولیت پذری ( r=0/41)، دلسوزی ( r=0/39) و بخشش ( r=0/37)، با قضاوت اخلاقی در سطح اطمینان 0/99 و در جهت مثبت معنادار است. نتایج نشان می دهد که رابطه مثبت و معنی داری بین هوش اخلاقی و قضاوت اخلاقی معلمان وجود دارد. برای پیشبینی قضاوت اخلاقی دبیران از روی مولفه های هوش اخلاقی در گام اول درستکاری،گام دوم مسئولیت پذیری، گام سوم دلسوزی و گام چهارم بخشش وارد معادله شدند. این چهار متغیر معناداری خود را طی چهار گام حفظ نمودند. درستکاری 26/2 درصد، مسئولیت پذیری 11/6 درصد، دلسوزی 1/8 درصد و بخشش 3/2 درصد از تغییرات ارتباطات سازمانی را پیش بینی می کنند. این متغیرها در مجموع قادر به پیش بینی حدود 42/8 درصد از تغییرات قضاوت اخلاقی هستند. نتایج تحلیل واریانس نشان می دهند که مولفه های هوش اخلاقی (درستکاری، مسئولیت پذیری، دلسوزی و بخشش) اثر معنی داری بر قضاوت اخلاقی دارند.