مقایسه مشخصات جمعیت شناختی و میزان تعارض کار- خانواده بین افراد مبتلا به درد مزمن و افراد بدون درد شاغل در مناطق نفتی عسلویه

مقدمه: درد مزمن نه تنها شایع ترین مشکل افرادی است که در سن اشتغال قرار دارند بلکه یکی از عوامل عمده بروز ناتوانی و از کارافتادگی این افراد نیز به شمار می آید. بر اساس مطالعات انجام گرفته، استرس یکی از عوامل مهم مرتبط با ایجاد درد مزمن می باشد. از طرف دیگر، تداخل بین مسوولیت های شغلی و خانوادگی از عوامل مهم ایجاد کننده استرس در افراد شاغل می باشد. این موضوع زمانی که فرد مجبور به کار در محیطی سخت و دور از خانواده باشد از اهمیت بیشتری برخوردار است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه مشخصات جمعیت شناختی و میزان تعارض کار- خانواده بین افراد مبتلا به درد مزمن و افراد بدون درد شاغل در مناطق نفتی عسلویه می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی است. جامعه هدف برای مطالعه حاضر، کارکنان صنایع پتروشیمی و پالایشگاه های منطقه عسلویه بود. از این جامعه، 572 نفر از کارکنان شش پتروشیمی و شش پالایشگاه منطقه عسلویه به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. وجود یا عدم وجود درد مزمن در افراد با استفاده از فرم پژوهشگر ساخته اطلاعات مربوط به درد سنجیده شد. همچنین فرم مشخصات دموگرافیک (سن، جنسیت، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، نوع شغل، نوع استخدام) و پرسشنامه تعارض کار- خانواده (WFCIS) توسط افراد شرکت کننده در پژوهش تکمیل شدند. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS V.22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آزمون های کای اسکوئر و تی تست جهت مقایسه مشخصات جمعیت شناختی و میزان تعارض کار- خانواده بین افراد مبتلا به درد مزمن و افراد بدون درد مورد استفاده قرار گرفتند.نتایج: بر اساس یافته های حاصل از آزمون تی تست (جهت داده های کمی) و کای اسکوئر (جهت داده های کیفی)، افراد مبتلا به درد مزمن و افراد بدون درد از نظر سن (p=0/81)، جنسیت (p=0/62)، وضعیت تاهل (p=0/57)، سطح تحصیلات (p=0/07)، نوع شغل (p=0/18) و نوع استخدام (p=0/73) تفاوت آماری معناداری نشان ندادند . یافته های حاصل از آزمون تی تست نشان دادند که افراد مبتلا به درد مزمن بطور معناداری بیش از افراد بدون درد تعارض میان خانواده و کار را تجربه می کنند( p=0/000 ، .t=4/99)نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر ارتباط میان درد مزمن و تعارض کار- خانواده در کارکنان را تایید می نماید. لذا شاید بتوان چنین نتیجه گیری کرد که هر چند افراد دارای درد مزمن از نظر سن، سطح تحصیلات، نوع شغل، وضعیت استخدامی و سایر مشخصات جمعیت شناختی تفاوت معناداری با افراد بدون درد نداشته اند، اما احتمالا این افراد بدلیل وجود عوامل استرس زایی نظیر عدم توانایی در انجام وظایف خانوادگی بدلیل گرفتاری شغلی یا برعکس اشکال در انجام وظایف شغلی بدلیل مشکلات خانوادگی بیشتر در معرض ابتلا به درد مزمن قرار گرفته اند. از این رو گنجاندن برنامه آموزشی مناسب جهت کارکنان بمنظور یادگیری ایجاد تعادل صحیح میان کار و خانواده، به منظور ارتقا هر چه بیشتر سلامت کارکنان پیشنهاد می گردد