بررسی تاثیر سواد سلامت بر میزان خودمراقبتی در زنان 17-69 سال: مراجعه کننده به مراکز فرهنگی شهرداری

 زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین سواد سلامت به عنوان متغیر مستقل و خودمراقبتی به عنوان متغیر وابسته در بین زنان است؛ چراکه سلامت زنان زیربنای سلامت خانواده و جوامع می­باشد و اهمیت ویژه­ای در تامین و استمرار سلامت دارد. مواد و روش ها: جامعه آماری در این پژوهش زنان 17-69 سال مراجعه کننده به مراکز فرهنگی شهرداری منطقه 2 تهران در سال 1395 بودند که پرسشنامه استاندارد سواد سلامت (HELIA) بین 242 نفر از آنان به طور غیرتصادفی در دسترس توزیع شد. نمونه­گیری مراکز فرهنگی به صورت خوشه­ای انجام گرفت، ابتدا منطقه به نواحی و سپس نواحی به محلات تقسیم شدند و مراکز فرهنگی در هر محله به طور تصادفی انتخاب شدند. حجم جمعیت نمونه نیز بر اساس فرمول کوکران تعیین شد. یافته ها: بیشترین فراوانی سنی مربوط به افراد 20 تا 29 سال و میانگین سنی 36 سال بود. با توجه به مقدار آزمون پیرسون شدت رابطه بین دو متغیر در حد قوی می­باشد و مقدار مثبت همبستگی نشان از رابطه مستقیم بین دو متغیر است بدین معنا که هر چه میزان و سطح برخورداری افراد نسبت به بعد تصمیم­گیری و رفتار سواد سلامت بیشتر باشد میزان خودمراقبتی آنها بالاتر است و بر عکس هرچه برخورداری نسبت به بعد تصمیم­گیری و رفتار سواد سلامت کمتر باشد میزان خودمراقبتی آنها نیز پایین ­تر است. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت خودمراقبتی در ارتقای سلامت و کاهش بار بیماری ها و ناتوانی های ناشی از آن، باید با برنامه­ریزی برای ارتقای سواد سلامت در جمعیت هدف، خودمراقبتی آنان را افزایش داد. این مهم از طریق آموزش ابعاد سلامت با برنامه­ریزی منسجم برای تهیه محتواها و ابزار آموزشی مناسب و مرتبط و ارائه آن از کانال­های ارتباطی مانند رسانه­های جمعی، جلسات آموزشی، در مراکز فرهنگی-هنری و آموزشی، قابل دستیابی است. نوع مطالعه: مطالعه پژوهشی.