تاثیر روش پر کردن حفره دسترسی اباتمنت و نوع سمان بر تطابق لبه ای رستوریشن های ثابت متکی بر ایمپلنت

مقدمه: یکی از فاکتورهای مهم در موفقیت ایمپلنت های دندانی تطابق لبه ای رستوریشن و اباتمنت است. هدف از این مطالعه تاثیر روش پرکردن حفره دسترسی اباتمنت و نوع سمان بر تطابق لبه ای رستوریشن های ثابت متکی بر ایمپلنت بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 40 عدد آنالوگ ایمپلنت با استفاده از سورویور درون بلوک های آکریلی قرار داده شدند. 40 عدد اباتمنت تیتانیومی دو تکه به طول 5/5 میلی متر، به آنالوگ های ایمپلنت با تورک 35 نیوتن سانتی متر متصل گردید. حفره دسترسی اباتمنت در 20 نمونه به طور کامل و در20 نمونه به طور ناقص، طوری که فاصله سطح فوقانی سیلیکون تا سطح اباتمنت 1 میلی متر باشد به وسیله سیلیکون  (اسپیدکس) پر شد. قبل از سمان نهایی روکش های ساخته شده روی اباتمنت ها، میزان تطابق لبه ای تمامی نمونه ها، از چهار جهت بوسیله استریومیکروسکوپ اندازه گیری و میانگین کلی ثبت گردید. در هر یک از گروه های مورد مطالعه، 10 نمونه توسط سمان زینک اکساید اوژنول دار و 10 نمونه توسط سمان زینک اکساید بدون اوژنول سمان گردید. سپس تطابق لبه ای در همان نقاط مجددا اندازه گیری و میانگین کلی ثبت گردید. جهت آنالیز آماری داده ها از آزمون ANOVA و t-test استفاده شد )05/0=α). یافته ها: در تمام سطوح ، قبل از سمان کردن، میانگین اختلاف لبه ای روکش و اباتمنت در دو گروه پر کردگی حفره دسترسی کامل و ناقص (05/0P> ) با هم تفاوت معنی دار نداشتند. بعد از سمان کردن، میانگین اختلاف لبه ای روکش و اباتمنت در دو گروه پر کردگی حفره دسترسی کامل و ناقص (52/0P=) اختلاف معنی دار نداشت، اما میانگین اختلاف لبه ای در دو نوع سمان (02/0P=) اختلاف معنی دار داشت به طوری که میانگین اختلاف لبه ای در سمان بدون اوژنول بیشتر از سمان اوژنول دار بود (03/0P=).  نتیجه گیری: روش پر کردن فضای داخلی اباتمنت تاثیری در اختلاف لبه ای رستوریشن های ثابت متکی بر ایمپلنت نداشت ولی نوع سمان موثر بود.