ارزیابی عملکرد انواع اتصالات خمشی در جلوگیری از خرابی پیشرونده ی قابهای خمشی فولادی

گسیختگی پیشرونده حالتی از خرابی می باشد که در آن خرابی موضعی یک عضو سازه ای (مثل ستون)، موجب خرابی اعضای مجاور، در اثر بارهای ناگهانی مثل انفجار می گردد. روش طراحی اتصالات گیردار در قاب های خمشی برای مقابله با بار ناشی از زلزله با روش طراحی همین اتصالات در مقابل خرابی پیشرونده ناشی از تخریب ستون متفاوت است. زیرا در این حالت، نیروی محوری نیز در اتصالات ایجاد می شود که رفتار آن را متفاوت می سازد. علی رغم اهمیت بسیار بالای اتصالات گیردار در خرابی پیشرونده، تحقیقات موجود در این زمینه از جایگاه مناسبی برخوردار نیست. هدف این مقاله، ارزیابی عملکرد انواع اتصالات گیردار در جلوگیری از خرابی های پیشرونده قاب های خمشی فولادی است. برای نیل به این هدف، سه نوع اتصال گیردار از پیش تائید شده ی لرزه ای مطابق با آیین نامه ی AISC 358 -10  طراحی گردید. اتصالات فوق عبارتند از اتصال فلنجی چهار پیچی بدون استفاده از ورق لچکی (BUEEP)، اتصال پیچی به کمک ورق های روسری و زیرسری (BFP) و اتصال مستقیم تقویت نشده جوشی (WUF-W). سه اتصال مذکور با استفاده از مدل سازی های عددی در نرم افزار ABAQUS مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان می دهد که اتصال BFP به دلیل استفاده از ورق های روسری و زیرسری در محل اتصال تیر به ستون، بار قابل تحمل بسیار بیشتری از دیگر اتصالات دارد و شکست در اتصال نسبتا نرم است. این امر برای جلوگیری از خرابی های پیشرونده بسیار مناسب است.