تبیین مولفه های عناصر طبیعت در شعر منوچهری با تکیه برتکیه بر مکتب رمانتیسم

پهنه گسترده ادب فارسی در بر دارنده عناصر ومضامینی است که هریک بر اساس انواع رایج ادبی از ویژگی ها وساختار های منحصر به فردی برخوردارمی شوند در این میان توجه به مضامین وبن مایه های شعر غنایی با ارکان وویژگی های منحصر به فرد دریچه نوینی را از احساسات وعواطف شاعرانه به روی مخاطب می گشایدواین امر برخاسته از تفکرات خلاق ودید گاه زیبایی شناسانه شاعران ،متفاوت می گردد در این میان همسویی برخی از ویژگی ها در ادبیات ملل گوناگون بستر مناسبی را برای تحلیل وبررسی ساختاری فراهم می آورداز این رو با عنایت به بن مایه های شعر منوچهری در راستای عناصر زیبایی شناختی و طبیعت بر آن شدیم که این پزوهش را مبنی بر روابط ومناسبات کلامی مکتب رمانتیک مورد نقدوبررسی قرار دهیم از این رو پس از ذکر مطالبی پیرامون ویزگی های این مکتب به ذکرمبحث صورخیال در اشعاراو با عنایت به تاثیر پذیری وی از شعرای عرب می پردازیم ودر مراتب بعد قالب شعری مورد نظروی وجایگاه توصیف وعناصرآن وطبیعت وجلوه های آن را مورد توجه قرار می دهیم.بررسی این گونه متن ما را بر آن می دارد که در یابیم شاعر در تبیین جلو ه های طبیعت در شعر خویش از چه تمهیداتی بهره جسته ودر تصویر سازی پیکره های شعری خویش در راستای صور خیال تا چه حد توفیق یافته است.