بررسی عوامل موثر بر گردشگری و توسعه اقتصادی پایدار

گردشگری در مفهوم پایداری در برگیرنده پردازش معنایی خاص خود است. در این میان زایش این مفهوم در ادبیات گردشگری حاصل تلاش در دستیابی به توسعه پایدار در تمامی زمینه های توسعه میباشد. گردشگری پایدار، با اتکا بر مفهوم توسعه پایدار، میخواهد صنعت گردشگری در عین سوددهی اقتصادی، کمترین تاثیر را بر جامعه میزبان و محیط زیست را داشته باشد. در قرن بیست و یکم، پیشرفت فناوری موجب میشود تا وقت انسان بیش از پیش آزاد شود و زمان بیشتری داشته باشد. به همین دلیل این قرن، قرن صنعت گردشگری نام گرفته است. به دلیل زیر ساختهای فناوری، فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایجاد شده در قرن بیست و یکم، پدیده گردشگری یک واقعیت اجتنابناپذیر در رفتار و عمل انسان برای ارضای روح کنجکاو او خواهد بود. گردشگری همواره اثراتی را بر محیطزیست و جوامع مقصد میگذارد. این اثرات هم مثبت هستند و هم منفی. ولی توسعه گردشگری، بدون مدیریت اثرات آن، میتواند باعث آسیب به محیطزیست، فرهنگ و جامعه میزبان باشد. توسعه گردشگری پایدار، با مدیریت اثرات گردشگری بر محیطزیست، اقتصاد و جامعه مقصد، منابع مقصد را حفظ نموده و حتی باعث ارتقای آنها نیز میشود. گردشگری به عنوان یکی از منابع درآمد و ایجاد اشتغال در سطح محلی میتواند راهحلی برای توسعه اقتصادی باشد. گردشگری به ویژه در زمانیکه سود فعالیت های دیگر بخشهای اقتصادی درحال کاهش باشد، جایگزین مناسبی برای آنها و راهبردی برای توسعه است. امروز صنعت گردشگری به اندازه ای در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها اهمیت دارد که اقتصاددانان آن را صادرات نامریی می نامند. در این مقاله به بررسی عوامل موثر بر گردشگری و توسعه اقتصادی پایدار پرداخته شده است.