آیین نامه عام برای طراحی عضوهای فولادی

طراحی سازه های فولادی عموما بر اساس آیین نامه های مخصوص انجام می شود. کشور های مختلف جهان، بر اساس نتایج آزمایش های عدیده روی قطعات فولادی، محاسبات گسترده به کمک رایانه، و گاه تجربه و مشاهده رفتار سازه ها در هنگام زلزله و نیروهای طبیعی دیگر، آیین نامه های خاص تهیه کرده و به صورت دوره ای هر چند سال آن را اصلاح می کنند. علی الرغم سابقه بیش از یک قرن در طراحی، باز نیروهای طبیعی سازه ها را خراب می کنند، که نشان دهنده عدم شناخت کافی در رفتار سازه هاست. مشاهده تفاوت چشمگیر در ظرفیت تیر محاسبه شده توسط آیین نامه های کشورهایی مثل آمریکا، کانادا، اروپا، و استرالیا نشان از وجود نکات مبهم در این آیین نامه ها دارد. پژوهش های نویسنده مسیول و همکاران پژوهشی ویدر دودهه گذشته به تولد نگاهی نو به مبانی بنیادی دانش، تحت عنوان فلسفه تغییر حالت(فتح) شد، که در آن پدیده (شکست سازه) به صورت تغییر حالت سازه از وضعیت سالم به وضعیت خراب منظور می گردد. با استفاده از استدلال منطقی و منطق ریاضی مبانی فتح تهیه وراست آزمایی گردید، و نشان داده شد که همه عضوهای باربر فولادی یک رفتار عام دارند، که در آن مجموع، نسبت نیروی موثر به ظرفیت بیشینه عضو تحت اثر آن نیرو، برای همه نیروهای مشارکت کننده کمتر یا مساوی نسبت ظرفیتی است که برای هر عضو مقداری مشخص است که بر حسب ضریب لاغری عضو تعریف، و در دسترس عام قرار می گیرد. بدین ترتیب آیین نامه طراحی عام برای همه عضوها، به صورت یک معادله ساده به نام منحنی فارسی تهیه شده که می تواند با اطمینان کامل مورد استفاده قرار گیرد.هدف نویسندگان در این مقاله معرفی این آیین نامه عام است.