نقش و اهمیت جنگل در ترسیب کربن و کاهش تغییر اقلیم

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,024

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ISCCDCE05_055

تاریخ نمایه سازی: 31 تیر 1398

چکیده مقاله:

افزایش گازهای گلخانه ای علی الخصوص دی اکسیدکربن بدلیل توسعه صنعتی روزمره در دنیا، موجبات تغییرات اقلیمی و گرمایش جهانی را در پی داشته و اثرات زیانباری را بر محیط زیست و حیات انسان گذاشته است. بنابراین ممانعت از ورود و کاهش پیش از سطح آستانه تحمل آلایندگی دی اکسیدکربن اتمسفری، امری ضروری به نظر می رسد. مهمترین راهبرد در جلوگیری و مقابله با این بحران تشدیدآمیز تداوم یافته جهانی، ترسیب کربن، مهار و ذخیره سازی Co2 موجود در هوا از طریق فعالیت ها و فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی و زیستی می باشد. اکوسیستم جنگل که واجد پتانسیل های منحصربه فردی در نگهداری کربن در خارج از چرخه طبیعی برای مدت زمان طولانی است، از جمله مهم ترین فرآیند زیستی می باشد که به میزان قابل ملاحظه ای می تواند در ترسیب کربن و متعاقبا کاهش تغییرات اقلیم تاثیر شگرف و موثری داشته باشد. لذا نقش و اهمیت جنگل ها و اهتمام در حفاظت از آن برای تداوم کارکرد ترسیب کربن در این منبع جهت کاهش تغییرات اقلیمی که هدف این پژوهش می باشد، بیش از پیش برجسته و حائز توجه خواهد بود. نتایج تحقیق حاضر که حاصل مطالعات کتابخانه ای و اسنادی می باشد، مبین آن است که جنگل ها قادرند دی اکسیدکربن اتمسفر را جذب و با تولید اکسیژن موجبات پایداری بیشتر اتمسفر را فراهم نمایند. این بوم سازگان طبیعی با تحت تاثیر قراردادن Co2، تغییرات آب و هوائی را به طور عمده تحت تاثیر قرار می دهند. روش توسعه و گسترش پوشش های درختی از طریق مکانیسم کربن بهترین شیوه برای کاهش گازهای گلخانه ای و در نتیجه تغییر اقلیم بوده و کاربرد موثرتر و فراوانتری نسبت به سایر راهکارها دارد. دستاوردهای پژوهش همچنین حاکی از آن است که اکوسیستم -های جنگلی قادر به فراهم سازی شرایط مطلوب جهت چرخش و ذخیره کربن می باشد. میزان اندوزش کربن سبز در اکوسیستم مزبور در زیست توده زنده 44 درصد، خاک 46 درصد، چوب خشک 6 درصد و لاشبرگ 4 درصد بوده و با تولید ذرات ریزی موسوم به هواویز (Aerosol) که منعکس کننده نور خورشید به فضا می باشد تغییرات اقلیمی را کنترل می نمایند. آنچه بیش از همه در حال حاضر به طور عملی نیز نمایان می باشد، توسعه جنگلکاری ها و برداشت چوب و ذخیره آن در اعماق زمین است تا سرعت پوسیدن و آزاد شدن مجدد Co2 را از 20 تا 50 سال به 100 الی 1000 سال و یا بیشتر از آن افزایش دهند و به این ترتیب به کاهش غلظت Co2و کاهش پدیده تغییر اقلیم کمک حیاتی نماید.

نویسندگان

سیدابراهیم احمدی

دانشجوی دکتری