معیارو محک در ادبیات معاصر

قواعد وقوانینی که در زمینه های زبانی وفکری وادبی اساس ادبیات متعالی را تشکیل می دهند , معیار هایی هستند که می توان به واسطه آن ها ,ادبیات را کالبد شکافی کرد و سره را از ناسره جدا کرد .ازآنجا که رسالت ادبیات نه تنها سخن سازی وسخن آرایی بلکه ,تعهد مضمونی ,دین مداری وفرهنگ سازی را نیز طلب می کند لذا اهل تامل تاکید دارند که شناسایی یک اثر ادبی متعالی معیارهایی را می طلبد تا بتوان ادبیات حرکت آفرین وتعالی بخش وهدایتگر را از ادبیات فاقد روح تعالی بخش وسعادت آفرین جدا ساخت.این تحقیق در صدد است نشان دهد که در برخی آثارشاعران جوان ومقلد ،فقدان معیار در زمینه های مختلف باعث دور افتادن ادبیات معاصر از اهداف متعالی خود شده و در نتیجه باید گفت که ادبیات معاصر تحول عظیمی بود که منجر به خلق آثار ارزنده ی بسیاری شد، ولی افراطهای برخی شاعران جوان در زمینه های مختلف شعر را در برخی آثار فاقد روح تعالی بخش ودر برخی آثار دیگر ,فاقد تخیل و اندیشه خلاق و گاهی نیز فاقد اندیشه ی دینی نمایان کرده است.