اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و افسردگی زنان مبتلا به دیابت

دیابت یکی از بیماری های مزمن است که می تواند جنبه های مختلف زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد و تاثیرات منفی بر زندگی فرد داشته باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و افسردگی زنان مبتلا به دیابت است.روش پژوهش آزمایشی بود که با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام شدجامعه پژوهش شامل 158 نفر از بیماران دارای پرونده در مراکز بهداشت تنکابن بود که73 نفر از آنها واجد ملاکهای ورود بودند. 30 نفر بصورت تصادفی بعنوان نمونه انتخاب شده و به شیوه تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. برای جمع آوری دادهها از مقیاسهای کیفیت زندگی و افسردگی بک استفاده گردید. گروه آزمایش 8جلسه آموزش دریافت کردو گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و مدل آماری کواریانس استفاده گردید.یافته ها بیانگر آن بودکه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند بر مولفه های کیفیت زندگی و افسردگی اثربخشی مثبتی داشته باشد.میزان اثربخشی بر مولفه روانشناختی کیفیت زندگی بیشترین و بر مولفه محیطی آن کمترین تاثیر را داشت، هرچند که میانگین گروه آزمایش در مولفه محیطی کیفیت زندگی در پیش آزمون و پس آزمون در جهت مثبت تغییر کرد اما این تغییر از نظر آماری معنادار نبود.بنابراین می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند یک شیوه درمانی موثر برای بهبود کیفیت زندگی و درمان اختلالات روانی همراه با دیابت باشد.