تحلیل و ارزیابی حقوقی هرزه نگاری در فضای مجازی

از بدو ورود فضای سایبر به زندگی بشریت، مقوله قانونگذاری و شناخت قانونگذار صالح در این فضا، چالش جدی بوده است. شیوه قانونگذاری در فضای سایبری مبتنی بر دو نوع نگرش متفاوت به حاکمیت در فضای سایبر است. نگرش نخست، مبتنی بر انحصار دولت ها در عرصه قانونگذاری فضای سایبر است و نگرش دوم که ملهم از دکترین میراث مشترک بشریت است، مخالف ورود انحصاری دولتها به این عرصه است. هر یک از این دو رویکرد، موجد روش های قانونگذاری مختلفی در فضای سایبر است. آسیب های اجتماعی ناشی از پیشرفت تکنولوژی زمانی که با سرعت بالا و گمنامی در فضای مجازی همراه شود تبدیل به معضل جدی خواهد شد، از جمله مخرب ترین این آسیب ها هرزه نگاری است قبل از ایجاد و گسترش فضای مجازی نیز همواره هرزه نگاری مطرح بوده با این حال روشن است که فضای مجازی محیط مناسبی را برای گسترش شیوه های نوین هرزه نگاری و ایجاد بازاری جذاب برای عرضه کنندگان این محصولات ایجاد کرده است، از این رو نوپا بودن جرایم رایانه ای و قوانین جدید در این رابطه نیاز جامعه حقوقی را در خصوص انجام تحقیقات و پژوهش ها دو چندان می کند. در نظام حقوقی ایران تا قبل از تصویب قانون جرایم رایانه ای در سال 1388 با خلا قانونی در زمینه ی جرایم رایانه ای مواجه بودیم تا اینکه پس از تصویب این قانون مشکل مذکور مرتقع گردیده و در مواد 14، 15 و 16 از قانون فوق قانون گذار هرزه نگاری اینترنتی را جرم انگاری کرده است، هر چند اغلب کشورها غالبا هرزه نگاری را صرفا در زمینه کودکان جرم انگاری نموده اند اما برخی از کشورها با رویکردی متفاوت هرزه نگاری بزرگسالان را نیز جرم انگاری نموده اند، قانونگذار ما نیز با رویکرد موخر موافق بوده و هرزه نگاری را به صورت اطلاق جرم انگاری کرده است، از این رو در پژوهش حاضر در صدد بررسی جرم هرزه نگاری در فضای مجازی و جرم انگاری آن در حقوق کیفری ایران هستیم