رابطه بین شادکامی و امیدواری با طرد - پذیرش در بین مادران دارای کودکان نارسایی های رشدی و ذهنی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی شادکامی و امیدواری با طرد – پذیرش کودک در بین مادران دارای کودکان نارسایی های رشدی و هوشی در شهرستان هریس انجام گرفته است. طرح حاضر از نوع همبستگی است، جامعه آماری پژوهش شامل مادران دارای کودکان نارسایی های رشدی و هوشی، مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و بهزیستی شهرستان هریس در سال 1395-1394 بودند. تعداد 100 نفر به عنوان نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس پرسشنامه های شادکامی آکسفورد (1989)، امیدواری اسنایدر (1991) و طرد – پذیرش رانر (1980) اجرا شد. داده ها با استفاده از همبستگی کانونی و رگرسیون همزمان تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که در سظح 0/05 شادکامی و پذیرش والدین رابطه ی معنادار مثبت وجود دارد، همچنین بین شادکامی و طرد والدین رابطه ی معنادار منفی وجود دارد ؛ از طرفی بین امیدواری و پذیرش والدین رابطه ی معنادار مثبت وجود دارد. و نیز بین امیدواری و طرد والدین نیز رابطه ی منفی معنی داری وجود دارد.