از فقر شهری تا اسکان غیررسمی (مورد: تپه مرادآب در کلانشهر کرج)

حاشیه نشینی، اسکان غیرقانونی، اسکان غیر رسمی و سکونتگاه های خودرو واژه هایی هستند که امروزه بطور فزاینده ای در ادبیات برنامه ریزان شهری، شهرسازان، جامعه شناسان شهری و درست اندرکاران مسائل شهری بکار می رود. تمامی تلاش ها در قالب تحقیق، طرح و ضمن تنظیم یک صورت مساله خاص، هریک در ابعادی برای هضم مساله و دستیابی به راهکارهایی مناسب بکار گرفته شده است. امروزه همه متفق القولند که وجود این مساله ریشه در عوامل مهم تر و بنیادی تری دارد. پیدایش این سکونتگاه ها حاصل نادیده گرفتن مساله فقرشهری و وضعیت کم درآمدترین اقشار جامعه در نظام برنامه ریزی ماست. برنامه عمران ملل متحد عمدتا تلاش خود را معطوف به دستیابی به اهدافی در جهت کاهش فقر نموده و به توانمند سازی گروه های کم درآمد در سکونتگاه های غیر رسمی اعتقاددارد. دستور کار 21 Agenda در مورد سکونتگاه های انسانی نیز شرایط فعلی این سکونتگاه ها را نتیجه سطح پایین سرمایه گذاری در زمینه های توسعه می داند. همچنین کمک های سازمان های بین المللی در چارچوب برنامه توانمند سازی بوده و به منظور فعال کردن منابع داخلی مثل توانمند کردن مردم محلی و بهبود شرایط محیط زیست و فعالیت در سکونتگاه های انسانی است. مقاله حاضر ضمن پرداختن به تعاریف مربوط به فقر شهری و اسکان غیررسمی و عوامل موثر در پیدایش آن با انتخاب تپه مراد آب (زورآباد) کرج درپی ریشه یابی علل اسکان در این گونه بافت ها و راهکارها و نحوه برخورد با آن است.