بررسی تئوری کلاچ های دیسکی و مقایسه آن با کلاچ های مخروطی

وسایل نقلیه ای که دارای گیربکس دستی می باشند، راننده با فشردن پدال کلاچ در واقع انتقال نیرو از موتور به گیربکس را قطع می نماید و همین امر باعث می گردد که راننده بتواند ضریب دنده اتومبیل را تغییر دهد و میزان نیروی منتقل گردیده به چرخ ها را کم و یا زیاد نماید. در این پژوهش و تحقیق، کلاچ های دیسکی و مقایسه آن با کلاچ های مخروطی مورد بررسی قرار گرفت. کلاچ های دیسکی به نوبه خود می توانند به صورت یک صفحه ای یا چند صفحه ای ساخته شوند. کلاچ دیسکی یک صفحه ای برای قطع و وصل حرکت در وسایل نقلیه موتوری مناسب است و کلاچ چند صفحه ای از نظر ساختمان نظیر کلاچ های یک دیسکی هستند، با این تفاوت که در اینجا به بدنه محور محرک و همچنین به گلویی محور متحرک، دیسک های زیادی بسته می شوند. در کلاچ های مخروطی، سطوح درگیر شونده به صورت نر و مادگی مخروطی شکل هستند. هر چقدر این دو سطح به یکدیگر نزدیک شوند، نیروی فشاری بین آن ها نیز افزایش یافته و تماس بهتری برقرار می گردد. از این مدل کلاچ در مکانیزم درگیر کننده چرخ-دنده ها با کشویی تعویض دنده در گیربکس های سنکرونیزه استفاده می شود.