شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی در شرکت سهامی آب منطقه ای قم

در دنیای کنونی مهمترین عامل توسعه، بهره وری نیروی انسانی است و شناسایی عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی و اولویت بندی آنها در ارتقای بهره وری نیروی انسانی قابل توجه بوده و همچنین می تواند نوید بخش دستیابی به بهره وری سازمانی و ملی باشد. در تحقیق حاضر هدف اساسی، شناسایی و اولویت بندی عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی شرکت آب منطقه ای استان قم که شامل( انگیزه، رضایت شغلی، رهبری ، ارزیابی عملکرد،عدالت سازمانی، ارزشها و فرهنگ سازمانی ، آموزش و توسعه ، امکانات ، تجهیزات و اطلاعات ) می باشد . بر این اساس، ابتدا مدل مفهومی تحقیق بر مبنای ادبیات مربوطه طراحی و سپس با استفاده از روش شناسی تحقیق توصیفی و پیمایش، داده های مورد نظر گردآوری و عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی شناسایی و سپس با کاربرد آمار توصیفی و استنباطی، پرسش های تحقیق آزمون گردید و در نهایت با استفاده از تکنیک AHP، عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی اولویت بندی شد . برای بررسی عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی از دو پرسشنامه که پایایی آن با آلفای % 87 تایید شده بود، استفاده شد که یکی توسط کارکنان (98 نفر) و دیگری به وسیله مدیران مستقیم آنها (24 نفر) تکمیل گردید .در بخش آمار توصیفی، میانگین عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی و وضعیت هر یک از این عوامل به تفکیک نظر کارکنان، مدیران و کل افراد جامعه بررسی و نمودارهای آن ترسیم شد .در بخش آمار استنباطی با استفاده از آزمون فریدمن به رتبه بندی عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی به تفکیک نظر کارکنان، مدیران و کل افراد جامعه پرداخته شد و با استفاده از آزمون T یک نمونه ای وضعیت هر یک از عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی بررسی شد و از آزمون T دو نمونه ای برای مقایسه بین نظر کارکنان و مدیران استفاده شد و در نهایت با استفاده از تکنیک AHP اولویت عوامل موثر بر بهره وری نیروی انسانی به ترتیب رهبری ، عدالت سازمانی ، انگیزه ، امکانات ، تجهیزات و اطلاعات ، رضایت شغلی، ارزیابی عملکرد ، آموزش و توسعه ، ارزشها و فرهنگ سازمانی با اوزان 0.24، 0.20، 0.17، 0.09، 0.07، 0.05، 0.04 مشخص شد و در نهایت اولویت ارتقاء بهره وری نیروی انسانی به ترتیب بخش فنی ، اداری و مالی و حقوقی با اوزان 0.69، 0.18، 0.11 تعیین گردید که به طور کلی نتایج بیانگر توجه بیشتر به عامل رهبری و آن هم در بخش فنی در جهت ارتقای سریع بهره وری نیروی انسانی بود.