مطالعه ی عددی پی های سطحی مسلح شده با ژئوسل تحت بارگذاری دینامیکی قائم

استفاده از سیستم سلول محصورکننده (ژئوسل) در خاک بستر فونداسیونهای تحت اثر بارهای دینامیکی با هدف بهبود خواص مکانیکی خاک،از جمله روشهای نوین در بهسازی خاک میباشد. ویژگیهای منحصربه فرد مصالح ژئوسنتتیک که یکی از انواع پلیمرهای حاصل از چرخه تولید مواد نفتی میباشد، سبب شده است که این مصالح جایگزین مناسبی برای سایر مصالح تسلیح کننده خاک گردد. صفحات ژئوسل همراه با خاک درون آن ترکیبی کامپوزیت ایجاد نموده و پس از قرارگیری در بستر فونداسیون ماشین آلات ارتعاشی سبب کاهش نشست خاک خواهد شد. در این تحقیق ترکیب ژئوسل- خاک به صورت عددی در نرم افزار Midas GTS NXمدل گردیده و با تغییر ابعاد و عمق قرارگیری آن در خاک بستر (خاک ماسه ای)، ابعاد و عمق بهینه این ترکیب کامپوزیت مشخص می گردد. نتایج آنالیز نرمافزاری نشان میدهد، وجود لایه مقاوم در خاک با تغییر شکل گوه های گسیختگی و بهبود خواص مکانیکی خاک بستر میتواند به مقدار قابل ملاحظه ای سبب کاهش نشست خاک در اثر نیروی اعمالی حاصل از حرکت ماشین ارتعاش قائم گردد. میزان کاهش نشست در شرایط بهینه بسته به نوع خاک ماسه ای و ابعاد و عمق قرارگیری لایه مسلح کننده، بیشتر از 20 درصد بوده که این مقدار در خاک های ماسه ای سست به بیشترین مقدار (حدود 40 درصد) افزایش می یابد. بنابراین استفاده از سیستم تسلیح خاک توسط ژئوسل می تواند در کنار سایر سیستم های تسلیح خاک یکی از روش های قابل اطمینان در افزایش سختی موضعی خاک، افزایش ظرفیت باربری و کاهش نشست خاک تلقی گردد. تنوع کاربری مصالح ژئوسنتتیک سبب شده است که در سایر پروژه هاازجمله راه سازی، ایجاد خاکریز و ... بتوان از آن بهره برد.