رابطه بین صید ماهی و فراوانی توتیای دریایی و اثرآن بر وضعیت سلامت آبسنگ های مرجانی

افزایش جمعیت انسانی در مناطق گرمسیری تمایل فراوان به صید به عنوان یک منبع غذایی را بر روی صخره های مرجانی را افزایش داده است. صید بی رویه، باعث تاثیر مستقیم و غیرمستقیم بر ساختار بستر و سایر موجودات می شود. توتیای دریایی به جهت توانایی کنترل جمعیت میکرو جلبک ها یکی از گونه های کلیدی در آبسنگ های مرجانی می باشد. تحقیق حاضر برای بررسی رابطه بین فراوانی توتیای دریایی و صید ماهیان و اثر آن بر وضعیت آبسنگ های مرجانی در مناطق مرجانی مختلف در سواحل مالزی صورت می گیرد. تعداد 6 عدد سایت مرجانی درمناطق حفاظت شده، توریستی و دارای فعالیت های صیادی (زینتی و تجاری) صورت گرفت. متوسط تعداد توتیای دریایی بین 12 تا 35 عدد در هر 100 متر مربع در سایت های مورد مطالعه نشان داده شد. پروانه ماهیان butterflyfish ، طوطی ماهیان Parrotfish ، بادکنک ماهیان Pufferfishes ، ماهی رنگین کمان Moray Eel و فریبا ماهیان Triggerfish بیشترین گونه های مشاهده شده در هر یک از سایت ها بود. بیشتر صخره های مرجانی در مناطق مختلف وضعیت مناسبی را دارا بودند و متوسط مرجان های زنده برابر با 68 % مشاهده گردید. نتایج آزمون همبستگی پیرسون بین فراوانی ماهیان شکارچی و توتیای دریای همبستگی منفی معنی داری را در سطح P> 0/05 نشان داد R=-0/76 همچنین همبستگی منفی معنی داری در سطح P> 0/05 بین وضعیت آبسنگ های مرجانی و فراوانی توتیای دریایی مشاهده گردید R=-0/56 نتایج این تحقیق نشان داد کاهش فراوانی ماهیان شکارچی باعث افزایش جمعیت توتیای دریای می شود. با توجه به تغذیه توتیای دریایی از جلبک های قهوه ای، قرمز و سبز هرگونه تغییر درجمعیت این گونه باعث تغییردر وضعیت سلامت آبسنگ های مرجانی می شود. نتایج این تحقیق نشان داد در مناطقی که فعالیت صیادی بالایی وجود دارد (تزئینی و تجاری) آبسنگ های مرجانی از وضعیت سلامت پاین تری برخوردار می باشند (سایت D,C) و در مناطقی که جمعیت توتیایی دریایی باعث کنترل میکروجلبک ها می شود (سایت A,E,F) آبسنگ های مرجانی از وضعیت سلامت بالایی برخوردار می باشند.