بررسی دیدگاه دانشجویان دانشکده علوم پزشکی گراش در مورد تشخیص عسل طبیعی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 682

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BEEPC01_030

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1398

چکیده مقاله:

بیان مسئله: آنچه که مشخص است تشخیص عسل طبیعی از تقلبی اهمیت فراوانی دارد. راه های مختلف علمی و عامیانه جهت تشخیص عسل طبیعی وجود دارد اما هر کدام نقص و مشکلاتی دارند. هدف: هدف از این مطالعه بررسی دیدگاه دانشجویان دانشکده علوم پزشکی گراش در مورد تشخیص عسل طبیعی و تقلبی بوده است. مواد و روش: این یک مطالعه توصیفی است که 150 دانشجو شرکت کردند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بود. داده ها جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی آنالیز شدند. یافته ها: جهت تشخیص عسل طبیعی به ترتیب روش آزمایشگاهی، نظر افراد باتجربه، تجربه شخصی و نظر فروشنده بهترین مرجع بودند. بررسی طعم، رنگ، کشسانی، شکرک، بو و یکدستی و حتی قیمت از معیارهای ظاهری تشخیص عسل طبیعی بودند. معیارهای تجربی که افراد به آنها اشاره داشتند شامل این موارد بود: قرار دادن در یخچال و بررسی شکرک، سرازیرکردن و مشاهده کشسانی، ریختن روی کاغذ یا دستمال کاغذی، آتش زدن کبریت آغشته به عسل، زمان حل شدن در دهان، میزان و نحوه حلالیت عسل در آب، حفظ خصوصیات ظاهری و عدم فساد بعد از مدت طولانی، وجود حباب، سالم ماندن حشرات در عسل، استفاده از یدید پتاسیم. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد دانشجویان روش های متداول که بطورعام جهت تشخیص عسل طبیعی استفاده می شود رویکرد داشتند. از این رو لازم است دراین زمینه آموزش و نظارت لازم از طرف مراجع ذیصلاح وجود داشته باشد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

امیر منصوری

مربی دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران،

زینب مشک بو

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران،

فاطمه نیکویی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران،

محمدجواد زارعی

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده علوم پزشکی گراش، گراش، ایران،