درمان پاپیلوماتوز تاج و ریش در یک قطعه خروس امپراطور با زهر زنبور عسل

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,679

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BEEPC01_064

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1398

چکیده مقاله:

بیان مسئله: مرغ و خروس امپراطور، از انواع مرغ سانان بزرگ و با تنوع رنگ زیاد بوده و امروزه برای نگهداری در اماکن مختلف استفاده می شود، یکی از مشکلات این پرندگان نزاع و ضایعات متعاقب آن است، در این شرایط امکان خونریزی، عفونت و انتقال برخی از عوامل بیماری زای عفونی است، بیماری پاپیلوماتوز در این پرندگان نسبت به دیگران شایع تر است عامل پاپیلوما، پاپیلو ویروس است که از راه جراحات جلدیو بند پایان انتقال می یابد. بیماری موجب بافت نئوپلاسمیک خوشخیم (زگیل) روی پوست و مخاط می گردد. علائم بیماری بصورت جراحات پرولیفراتیودر تاج و ریش و بخش های فاقد پر صورت مشهود است، طول عمر زیاد، زمینه ژنتیکی و اسیب های فیزیکی از علل زمینه ساز بیماری است که می تواند موجب کراهت منظر این پرندگان شود. هدف پژوهش: در مطالعه حاضر عملکرد نیش زنبور عسل در بهبود پاپیلوماتوز بررسی شد. زهر زنبور عسل دارای ترکیبات متعددی از جمله هیستامین، دوپامین، سروتونین، نواپیرنفرین، آپامین، ملیتین، مونامین، پپتیدهای تحریک کننده ماست سل، آلرژن های هیالورونیداز، فسفولیپاز آ 2 و انزیم های تحریک کننده IgE است. ملیتین(C131 H229 N39 O31 ) با ایجاد حفره در غشاء باعث مرگ سلول سلول های سرطانی می شود. روش و چگونگی انجام پژوهش: یک قطعه خروس مبتلا به پاپیلوماتوز تاج وریش مهار و محل زگیل های جلدی پس از ضد عفونی، روزانه برای 10 روز مورد گزش زنبور عسل قرار گرفت. یافته و نتیجه گیری: پس از گذشت 20 روز از اتمام گزش زنبور، بافت تاج وریش هیچ گونه ضایعه زگیلی نداشت و تنها آثار جزیی داغ زخم مشهود بود.

نویسندگان

عبدالرضا نبی نژاد

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان

نوشین عسکرانی

مرکز تحقیقات معلمان اصفهان، گروه نرم افزار و شبکه های کامپیوتری