مطالعه تطبیقی عناصر برنامه ریزی درسی در مکاتب فلسفی ایده آلیسم و اگزیستانسیالیسم

برنامه درسی از دیدگاه علوم مختلف مورد بحث قرار گرفته است. در این میان مکاتب فلسفی جهت گیری خاصی نسبت به برنامه درسی و عناصر آن دارند. هدف این پژوهش مطالعه تطبیقی عناصر برنامه ریزی درسی در مکاتب ایده آلیسم و اگزیستانسالیسم بود. این تحقیق از لحاظ روش، توصیفی – تحلیلی می باشد. الگوی مورد استفاده در این پژوهش الگوی بردی است . عناصر برنامه درسی در این پژوهش شامل هدف، محتوا، شیوه تدریس و ارزشیابی می باشد. نتایج حاکی از آن بود که در مکتب فلسفی ایده آلیسم توجه شایانی به برنامه درسی موضوع مدار مبتنی بر ذهن و خرد بود. اصول برنامه ریزی درسی در مکتب اگزیستانسیالیسم وجود شخص را مورد توجه ویژه قرار می دهد. هدف برنامه ریزی درسی از نظر ایده آلیست ها باید رشد و تکامل ذهن و خود محصلان باشد. مکتب اگزیستانسالیست بر وجود فرد و یادگیرندگان اهمیت ویژه ای قائل است و معتقد است که در درجه اول اهداف برنامه ریزی درسی بایستی بر اساس نیازها و علایق فراگیران سازماندهی شود. موضوعات انتزاعی و حقایق ابدی محتوای برنامه درسی در مکتب ایده الیسم می باشد و محتوای آموزشی مبتنی بر علاقه و نگرش فرد هم در مکتب اگزیستانسیالیسم مورد توجه قرار می گیرد. شیوه و روش تدریس در مکتب ایده آلیسم به صورت سخنرانی، بحث، پرسش و پاسخ (دیالکتیک) می باشد و همین عنصر در مکتب اگزیستانسالیسم بر گفت و شنود و تحقیق با هدایت معلم تاکید می ورزد.شیوه ارزشیابی در مکتب ایده آلیسم به صورت کتبی-انشایی و سوالات شفاهی، و در مکتب اگزیستانسیالیسم به صورت خودارزیابی، ارزیابی توسط دیگران و سنجش واقعی است.