مبانی حقوقی شهروندی باتکیه برتبیین حق کرامت انسانی

انسانها بیش از هر چیز به خود و شخصیت خویش ارج مینهند و خود را باور دارند و از دیگران نیز در روابط اجتماعی انتظار دارند که به شخصیت آنان احترام بگذارند. این خواسته ای خرد پسند و بسیار بجا میباشد جوهره حقوق شهروندی،حفظ کرامت انسانی وارزش بشردراجتماع وترویج اصول مساوات وآزادی دربهره برداری ازمواهب خدادادی وملی ونیزتوزین حقوق ومسئولیت هابراساس شاخصه عدالت درفرآیندتعامل شهروندان بایکدیگر وبادولت است چراکه همه انسان هاازحقوق یکسانی برخوردارهستند مطابق اصل19قانون اساسی مردم ایران ازهرقوم وقبیله ای که باشند ازحقوق مساوی برخوردارندورنگ ،نژاد،زبان وماننداین هاسبب امتیازنخواهدبود بنابراین درجستارحاضر نویسنده باروش تحلیلی به بررسی حق کرامت انسانی درمیان شهروندان پرداخته است نتایج بیانگرآن است که خداوند متعال فرزندان آدم راذاتا موردتکریم وآنان رابرمقداری فراوان ازکائنات برتری داده است به همین دلیل قاطع وصریح افراد انسانی بایدبراین کرامت وحیثیت رابرای همدیگر به عنوان یک حق بشناسند وخودرابرابر آن حق مکلف ببیند غایت وتعالی کرامت انسان راخدای خالق به مامحول کرده است ومردان وزنان درهرلحظه تاریخ کاملاموظف به آن ونسبت به آن مسئولنددرحقوق اسلامی ایران تحت تاثیرآموزه های اسلام همه انسان هاصرف نطرازدین،نژاد،رنگ وزبان وجنی وملیت ،صاحب نوعی کرامت ذاتی اندودرپس این کرامت شایسته ی اکتساب کرامت دیگری باعنوان کرامت اکتسابی هستندحق کرامت به معنای حق اصطلاحی (امتیاز یااختصاص قابل نقل وانتقال واسقاط)نیست ازدیدگاه اسلام هیچ کسی نباید امتیازی راکه خداوند به عنوان کرامت وشرف وحیثیت ارزشی به او عنایت فرموده است نقل یااسقاط کند