مطالعه ی تطبیقی مفهوم فرم در معماری و موسیقی ایران

در تحقیق حاضر به دنبال بررسی بنیادی مفهوم فرم در آفرینش آثار معماری و موسیقایی و همچنین کشف ایده های مشترک و تاثیرات آن بر هر دو دسته از فراورده های هنری هستیم.پرسش اصلی اینجاست که جایگاه فرم در هر یک از دو زمینه فوق چگونه است و توجه به آن چه دستاوردهایی در خلق آثار هنری می تواند داشته باشد از این جهت به مقایسه بنیادی مفهوم فرم در معماری و موسیقی پرداختیم واز تعمق و تحلیل نمونه ها برای دست یابی به نتایج منطقی بهره مند شدیم. این تحقیق در دسته پژوهش های کیفی-تحلیلی قرار می گیرد و پس از بررسی یافته ها آشکار شد که فرم یکی از مهمترین عناصر در شکل گیری آثار هنری است و شناخت صحیح از آن می تواند تاثیرات چشمگیری بر روی محصول میگذارد. با توجه به ریز تخصص گرایی در علوم معاصر ، توجه به مفاهیم بنیادی می تواند برای دستاورد های امروز امری بسیار مهم تلقی گردد چه بسا که نتایج پژوهش حاضر بتواند گامی رو به جلو برای افزایش کیفیت آفرینش هنری باشد و در جهت پیشبرد پژوهش های مشابه مورد استفاده قرار گیرد.