اثر ارتفاع بر برخی متابولیت های ثانویه اندام های مختلف گیاه آقطی (Sambucus ebulus L.) در سه شهر در استان گلستان
محل انتشار: مجله فیزیولوژی محیطی گیاهی، دوره: 12، شماره: 47
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 377
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ECOP-12-47_003
تاریخ نمایه سازی: 23 مرداد 1398
چکیده مقاله:
به منظور بررسی اثر ارتفاع و مکان رویش بر برخی از صفات بیوشیمایی آقطی، از سه منطقه استان گلستان (رامیان، توسکستان گرگان و مینودشت) و از سه ارتفاع (بیشتر از 1400 متر)، (بین 600 تا 700 متر) و (کمتر از 300 متر) نمونه های برگ، گل و میوه گیاه آقطی در سه تکرار در سال 1394 جمع آوری گردید. صفات بیوشیمایی شامل فنل کل، فلاونوئیدکل و خاصیت آنتیاکسیدانی براساس روش استاندارد شیمیایی مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج آزمایش حاکی از آن بود سه عامل ارتفاع، منطقه و اندام دارای اثرات معنی داری بر خصوصیات بیوشیمیایی مورد بررسی بودند به طوری که اثر متقابل منطقه و ارتفاع روی میزان فنل کل و فعالیت آنتیاکسیدانی و اثر متقابل منطقه و اندام روی میزان فلاونوئیدکل در سطح احتمال 1 درصد و روی فعالیت آنتیاکسیدانی در سطح احتمال 5 درصد و اثر متقابل ارتفاع و اندام روی میزان فنل کل و فلاونوئیدکل در سطح احتمال 5 درصد معنیدار بود. همچنین اثر متقابل منطقه، ارتفاع و اندام روی میزان فنل کل در سطح احتمال 1درصد و روی میزان فلاونوئیدکل و فعالیت آنتی اکسیدانی در سطح احتمال 5 درصد معنی دار شد. به طوری که بیش ترین میزان فنل کل در توسکستان در ارتفاع کم و اندام برگ مشاهده شد و کمترین میزان آن در مینودشت در ارتفاع متوسط در اندام گل بود. همچنین بیشترین میزان فلاونوئیدکل در منطقه مینودشت در ارتفاع کم و اندام گل و کمترین میزان آن در منطقه توسکستان در ارتفاع متوسط در اندام میوه مشاهده شد. طبق نتایج بدست امده بیش ترین میزان فعالیت آنتیاکسیدانی در توسکستان در ارتفاع متوسط در اندام میوه و کم ترین میزان آن در توسکستان در ارتفاع متوسط در اندام برگ بود. در مجموع می توان نتیجه گرفت با افزایش ارتفاع از محتوی فنل کل و فلاونوئیدکل کاسته شده و بهترین کیفیت را از گیاهانی در ارتفاعات پایین می توان به دست آورد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا کاغذلو
گروه گیاهان دارویی، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی بهاران، گرگان، ایران.
خدایار همتی
گروه علوم باغبانی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران.
سارا خراسانی نژاد
گروه علوم باغبانی، دانشکده تولید گیاهی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی، گرگان، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :