ارزیابی اثرگذاری فاکتورهای هواشناسی بر غلظت ذرات معلق در کرمان

عوامل زیادی بر میزان غلظت و پراکنش آلاینده ها از جمله ذرات معلق تاثیر دارند. پارامترهای هواشناسی از دسته عواملی هستند که به طور مستقیم و یا غیرمستقیم در افزایش و یا کاهش آلاینده ها نقش دارند. هدف از این پژوهش برسی تغییرات غلظت ذرات معلق و تاثیر پارامترهای هواشناسی بر آلودگی آن می باشد. در این مطالعه از داده های غلظت PM10 وPM2.5 که به صورت ساعتی در فصول بهار، تابستان و پاییز اندازه گیری شده بود استفاده شد. در ابتدا میانگین روزانه، ماهانه و فصلی غلظت PM10 و PM2.5 از مقادیر ساعتی آن محاسبه شد. سپس ارتباط بین غلظت این دو آلاینده با پارامترهای هواشناسی توسط روش های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین ماهانه و فصلی غلظت PM10 و PM2.5 در طول دوره مورد مطالعه نشان می دهد، بیشترین غلظت ماهانه و فصلی، PM10 در خردادماه و فصل بهار بوده است. همچنین میانگین ماهانه و فصلی PM2.5 نشان می دهد، بیشترین غلظت در ماه فروردین و فصل بهار می باشد. نتایج همبستگی پیرسون نشان می دهد، ذرات معلق با دما و سرعت باد همبستگی مستقیم دارند در حالی که با بارش و رطوبت نسبی، همبستگی معکوس دارند. بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت که شرایط هواشناسی نامطلوب ممکن است به افزایش غلظت PM2.5 و PM10 منجر شود. بنابراین ممکن است که کمبود بارندگی، رطوبت هوا و الگوهای فصلی باد شرایط آلودگی PM2.5 و PM10 را در کرمان، به ویژه در فصل های گرم سال ، ایجاد کرده باشند.