بررسی اثربخشی بازی درمانی بر افزایش خلاقیت دربین دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی(مطالعه موردی شهرستان کلیبر)

هدف پژوهش حاضر اثربخشی بازی درمانی بر افزایش خلاقیت در بین دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر کلیبر بود. طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر کلیبر در سال تحصیلی 1396-97 بودند که از این جامعه، تعداد 40 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای و سپس گمارش تصادفی انتخاب شدند و سپس از بین دانش آموزان مدارس انتخاب شده صورت تصادفی در 2 گروه، آزمایش ( 20 نفر) و کنترل 20) نفر) قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه آزمایش، تحت بازی درمانی، به مدت 10 جلسه قرار گرفته و در مقابل گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه خلاقیت عابدی و مشکلات رفتاری راتر استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس چند متغیره انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بازیدرمانی بر خلاقیت و مشکلات رفتاری دانشآموزان تاثیر دارد. در واقع بازی درمانی باعث افزایش خلاقیت و کاهش مشکلات رفتاری در دانش آموزان میگردد. بنابراین توجه به بازی درمانی میتواند نقش مهمی در خلاقیت و مشکلات رفتاری دانش آموزان داشته باشد.