بررسی وضعیت مشارکت شهروندان تهرانی در تفکیک زباله از مبداء و عوامل موثر بر آن

طی چند دهه اخیر به ویژه از دهه 1990 تا کنون پارادایم (سرمشق) جدیدی از مدیریت شهری مورد توجه فزاینده اندیشمندان، سازمانهای بینالمللی، حکومت های محلی (شهرداری ها)، مقامات محلی (شوراهای شهر) و شهروندان قرار گرفته است. در این پارادایم، نقشها و کارکردهای شهری3 جدیدتری برای دخالت دادن نظام مدیریت شهری (شهرداریها و شوراهای شهر) و شهروندان در سیاستگذاری، برنامه ریزی، نظارت و هدایت درست و منطقی زندگی شهری 4 در نظر گرفته شده است. در آخرین اجلاس سازمان ملل متحد در زمینه سکونتگاه های انسانی، دو طرح عمده برای بهبود زندگی شهری و مدیریت شهری جهانی ارائه گردید. این دو عبارتند از:الف افزایش کیفیت معیارهای عملکردی مدیریت شهری ب تشویق مردم به مشارکت در امور شهری مشارکت در امور شهری را میتوان به معنایی شرکت و حضور جدی، فعال و آگاهانه یکانهای سازنده جامعه شهری در فعالیتهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی زندگی شهری دانستضمنا.0مفهوم مشارکت در ادبیات توسعه اجتماعی_ انسانی جایگاه ویژه ای یافته است. مشارکت مردمی، هزینه های ارائه خدمات و تبادلات و تعاملات مرتبط با مناطق شهری و سازمانهای شهری مختلف نظیر: بازسازی بافتهای فرسوده شهری، حفظ و نگهداری از امکانات و تجهیزات شهری، پاکیزگی و زیباسازی محلات، مدیریت پسماند و تفکیک زباله شهری از مبدا، توسعه فضای سبز و به طور کلی کنترل و نظارت از طریق سلسله مراتب مقررات بوروکراتیک را در حد قابل توجهی کاهش میدهد. هزینه های اقتصادی در جوامع و سازمانهای که مشارکت در امور پایین است، بالا است. در همین راستا مشارکت مردم در تفکیک و بازیافت زباله میتواند یکی از اقدامات صورت گرفته در زمینه توسعه اجتماعی و انسانی باشد.