اثربخشی گروه درمانی یکپارچه نگر بر اضطراب و افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر کرمانشاه

بیماری مولتیپل اسکلروزیس به عنوان یک بیماری مزمن به دلایلی از جمله بروز ناگهانی، درگیری فرد در دوره جوانی، نداشتن پیش آگهی و درمان قطعی باعث بروز افسردگی و اضطراب و کاهش کیفیت زندگی می شود. به نظر میرسد درمانهای روانشناختی در جهت مقابله با این علائم گام موثری می تواند باشد. لذا، پژوهش حاضر با هدف، اثربخشی گروه درمانی یکپارچه بر اضطراب و افسردگی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به مالتیپلاسکلروزیس انجام گردید. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون- پس آزمون است. جامعه آماری، شامل 20 نفر از بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس، کرمانشاه می باشد که برای انتخاب این افراد از روش نمونه گیری دردسترس استفاده شد و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل، قرار گرفتند. آزمودنیها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با پرسش نامه اضطراب بک و افسردگی بک و پرسشنامه بررسی کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت مورد سنجش قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه آزمایش، گروه درمانی یکپارچه را دریافت کردند، اما گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکردند. نتایج تحلیل کواریانس تک متغیری نشان داد اضطراب (P <0/01 , F=10/10) و افسردگی F=8/64) (P <0/01, و کیفیت زندگی (P < 0/01 , F=12/98) معنیدار می باشد . همچنین تحلیلکوواریانس چندمتغیره نشان داد که مقدار به دست آمده لامبدا ویلکز (7/97) در سطح ( ( 0/003 معنیدار است و در مولفه های سلامت جسمانی (P > 0/003 , F =12/62)، سلامت روانشناختی (P > 0/002 , F=16/52) معنیدار می باشد. در حالیکه در مولفه های سلامت اجتماعی (P=0/22 , F=1/62) و سلامت محیطی (P =0/16 , F=1/09) معنیدار نیست.